Tubig, hanggang kailan, hanggang saan?

ni Fr. Robert Reyes - @Kapaayapaan| June 05, 2021

Sa sobrang init, nanunuyot ang buong kapaligiran. Nalalanta ang mga halaman at kailangang diligan nang hindi bababa sa dalawang ulit. Kung maaari, umaga’t hapon ang pagdidilig. Eh, paano ang tao? Kaya nga’t ang daming de-boteng inumin. At dahil sa sobrang init, kailangang bantayan ang dami ng tubig upang panatilihin ang buhay ng anumang nangangilangan nito.

At anu-ano, sinu-sino ang nangangailangan ng tubig? Wala yatang buhay na nilalang na hindi nangangailangan ang tubig. Sa sobrang tindi ng init sa mga nagdaang-araw, naging napakalinaw ng usaping-tubig. Tuwing nararamdaman ko ang tindi ng init, papakiusapan ko ang sinumang nasa tabi ko na magdasal na umulan na. Kahit maiksi lang basta’t isang malakas na buhos o ambon basta sapat ang tagal nitong basain hindi lang ang mga dahon kundi ang mga ugat ng maliliit na halamang hirap na hirap nang mabuhay.

Hindi lang ang mga halaman at hayop ang kawawa — kawawa ang mga nagsisikap na panatiliing buhay at masigla ang mga nangangailangan ng tubig. Kawawa ang mga hardinero, ang mga magsasaka na halos wala nang makunan ng tubig para sa kanilang mga alagang tanim. Salamat na lang kung handang magbayad ng tubig ang may-ari ng malaking hardin para ipandilig sa mga halaman. Kung hindi, magtiis kang magbomba ng tubig mula sa poso at pingain ang mga baldeng puno ng tubig para ihatid sa anumang nauuhaw, halaman man o hayop.

Salamat, salamat sa ulan na hatid ay tubig na halaga’y walang kapantay. Ngunit, sino ang nagbabantay at nagtatanong kung hanggang kailan, hanggang saan, hanggang kanino aabot ang biyayang kailangan hindi lang ng tao kundi ng lahat ng nilalang?

Ayon sa mga dalubhasa, tatlong porsiyento lang ng tubig sa buong mundo ang maaaring inumin. At 0.03 % lang nito ang maaari nating magamit. Kung merong matinding tag-init at tag-tuyot ay darating naman ang tag-ulan upang ibalik sa dati ang naturang balanse. Ngunit, nag-iba na ang kalagayan ng kalikasan. Hindi na bumabalik ang balanse. Paunti na nang paunti ang tubig na maaaring maabot at magamit ng tao at ng iba pang nilikhang nangangailangan nito.

Salamat at meron pa at naaabot pa ang marami ngunit hindi lahat, nariyan pa ngunit hindi na sapat sa lahat ng oras; magandang isiping dapat maglaan para sa lahat, ngunit ang totoo ay sobra-sobra sa ilan at kulang sa marami.

Naiisip ba natin, kung gaano kahalaga ang bakuna, ganundin baka higit pa ang tubig!