Kapistahan ni Kristong Hari

ni Fr. Robert Reyes @Kapaayapaan / Patakbo-takbo | November 27, 2023

Bagama’t ngayong linggo ang huling linggo ng karaniwang panahon, napakahalaga nito, sapagkat ngayon ang Kapistahan ni Kristong Hari.

Si Kristo bilang hari ay ibang-iba sa karaniwang larawan ni Kristo bilang nagdurusang lingkod, anak ng karpintero, anak ng Birheng Maria, inosenteng hinatulan ngunit walang imik sa harapan ni Pilato, ang Diyos na nakabayubay sa krus sa pagitan ng dalawang magnanakaw, “Santo Entiero” o banal na bangkay ng Panginoon o dili kaya ang Santo Niño o Banal na Sanggol.

Ang istorya ng Panginoong Hesu-Kristo ay ang istorya ng nagkatawang-taong Anak ng Diyos.

Mayaman ang apat na ebanghelyo ayon kina San Marcos, Lucas, Mateo at Juan sa mga ginawa, nakasama, sinabi, pinagaling, iniligtas sa masasamang espiritu at ang kuwento ng isang mabuti at masunuring anak ni Jose at Maria. Mabuti at napakaganda ng lahat nang ito. Malaking tulong sa pagpapalalim ng pagkilala at pagsunod sa Diyos at malaking tulong sa paglago sa ating pagkatao maging sa ating pagiging mga nilikhang anak ng Diyos.

Ngunit, napakahalagang palalimin din natin ang pagkilala kay Kristo bilang hari ng mga hari, hari ng kalikasan at ng sang-nilikha. Si Kristo ang haring alpha at omega, ang simula at katapusan ng lahat.

Natapos nitong Sabado ng umaga ang isang napakasaya’t napakamakahulugang misa sa EDSA Shrine. Ito ang pinakaunang misa ng pasasalamat para kay dating Senadora Leila De Lima sa isang linggo niyang paglaya. Maikli ngunit, malalim ang pagbabahagi ni Leila tungkol sa kanyang pinagdaanan sa kulungan sa nakaraang anim na taon, walong buwan at dalawampu’t isang araw.

Ibinahagi niya ang kanyang araw-araw na pagharap sa pag-iisa na siyang naging guro niya sa pagpapalalim ng kanyang pananampalataya sa Diyos. Isang napakasimple at halos hindi mo mapapansin na detalye sa pang-araw-araw na buhay ni Leila ay ang hawak-hawak nitong “palm cross” o krus na kasyang-kasya sa palad ng kamay. Tuwing nagmimisa kami para kay Leila sa Kampo Crame, laging dala-dala niya ang munting krus. Minsan hawak niya ito. Minsan ilalapag niya ito sa altar para mabasbasan at madasalan.

“Tatlo ang maaari nating ialay sa ating Panginoon. Ang ating pawis, luha o kung hihingin Niya, ang ating dugo. Inialay ni Leila ang dalawa, pawis at dugo sa maraming araw, gabi, linggo, buwan at taong kanyang tiniis sa loob ng piitan,” ito ang ilang ibinahagi ni Obispo Teodoro “Ted” Bacani.

Tiniis ni Leila ang lahat dahil sa kanyang malalim at higit pang lumalim na pananampalataya sa ating Panginoong Hesu-Kristo.

Ngayong huling linggo ng karaniwang panahon ay ang Kapistahan ni Kristong Hari.

Nagulat na lang ako sa biglang pagbungad sa social media ng istorya ni Padre Miguel Pro ang batang-batang paring pinapatay umano ni Presidente Plutarco Elias Calles ng Mexico noong Nobyembre 23, 1927. Kauuwi lang ni Padre Miguel mula sa kanyang pag-aaral sa España. Kainitan noon ng Rebelyon Cristero ng mga militanteng Katoliko na nilalabanan ang panggigipit sa mga Katoliko.

Lihim na nagmimisa si Padre Miguel ngunit, ang isang pinagtiyagaan niyang gawin ay ang magpakain ng mga nagugutom. Pinagbintangan si Padre Pro at ang kanyang dalawang kapatid sa pagtangkang patayin si Alvaro Obregon, dating pangulo ng Mexico.

Naabsuwelto ang isang kapatid ni Padre Miguel pero hindi ang pangalawa. Kaya’t dalawa silang magkapatid na binaril.

Bago barilin si Padre Miguel, nakiusap itong lumuhod at halikan ang krus. At nang matapos siyang magdasal, tumayo ito at humarap sa mga sundalo na walang piring (pakiusap ni Padre Miguel na pinagbigyan). At bago ito binaril hawak-hawak ang rosaryo sa isang kamay at ang krus sa kabila, inilahad niya sa hugis ng krus ang kanyang mga braso’t kamay at nagdasal ito ng ganito: “Kaawaan kayo ng Diyos. Basbasan kayo ng Diyos.

Panginoon alam mong inosente ako. Buong puso kong pinatatawad ang aking mga kaaway”.

At nang babarilin na siya, itinaas niya ang kanyang mga kamay at isinigaw na, “Viva Cristo Rey. Mabuhay si Kristong Hari!”

Tulad ni Padre Miguel Pro, si Leila, pati na rin kaming lahat ay sisigaw din ng, “Mabuhay, Kristong Hari! Mabuhay si Kristong Hari!”

Katapangan na lalong lumalim at tumingkad

ni Fr. Robert Reyes @Kapaayapaan / Patakbo-takbo | November 26, 2023

Isang linggo na ng paglaya ni Leila de Lima. Lumaya siya noong Nobyembre 13, 2023.

Sa wika ng mga preso, isa nang “laya” si Leila at maaari nang biruin si Leila at tawagin siyang “ka-kosa” o kapreso.

Ilan sa atin ang nakaranas na makulong. Ako nga ay dalawang beses nakulong sa mga kasong pilit at walang batayan tulad ng libelo at rebelyon. Nakasuhan din ako ng sedisyon. Iisa ang hugis at tema ng mga kasong ito, pare-pareho silang pulitikal. May mga makapangyarihang nagalit sa katotohanang kanilang narinig at ginawa nila ang nakasanayan nilang gawin, kasuhan at ipakulong ang hindi nila kasundo.

Sa mga pagkakataong nakulong ako, tatlong araw sa Quezon City Jail noong Mayo 29, 2002 at 16 na araw sa Crame Custodial Unit noong Nobyembre 29, 2007, mabigat, mapait ang aking naging karanasan nang mabawian ng kalayaan. Susunod sa buhay, ang kalayaan ang ating pinakamahal at mahalagang katangian. Mawalan ka ng kalayaan, parang nawalan ka na rin ng buhay.

Kung aalalahanin natin, nakulong si Leila ng anim na taon, walong buwan at 21 araw.

Hindi nila nadale si Leila nang imbentuhin nila ang mga kasong nagpakulong sa kanya.

Ngunit, sa bawat araw na binawian nila si Leila ng kanyang mga karapatan at kalayaan ay napakalaki ang binawas, ninakaw nila sa buhay ng isang inosenteng tao.

Subalit, sa loob ng halos pitong taon ng pagkakakulong, hindi nasiraan ng loob, hindi gumuho ang kalusugan, hindi nasiraan ng bait at lalo nang hindi nawalan ng pag-asa sa Diyos si Leila. Sa kabila ng malupit na panggigipit na ginawa sa kanya, natanggap, natuklasan at napalalim pa ni Leila ang ilang napakahalaga at napakagandang regalo.

Una, sa araw-araw na pag-iisa nito sa kanyang selda, natutunan niyang manalangin at palalimin ang kanyang pananampalataya sa Diyos Ama, Anak at Espiritu Santo. Lumalim ang pagkilala niya sa mahal na Inang Maria sa araw-araw na pagdarasal ng rosary.

Pangalawa, sandigan din niya ang katotohanan na hindi niya ni isang saglit pinagdudahan at sa halip ay inasahang magpapalaya at magpapalakas sa kanya.

Pangatlo, nanatiling malinaw at matatag ang kanyang paninindigan, ang kanyang mga prinsipyong niyakap at ipinaglalaban tulad ng katarungan, karapatang pantao at malinis na pamamahala.

Pang-apat, hinugutan niya ng lakas ang suporta ng palawak nang palawak na “solidaridad” o ang pagsasama-sama ng puwersa ng mga indibidwal at institusyon dito at sa ibang bansa na ipinaglalaban ang kanyang pagiging inosente at ang mga paninindigang kanyang isinusulong.

Panlima, ang kanyang katapangan na sa halip humina ay lalong lumalim at tumingkad.

Higit sa pagkakakulong ni Leila merong mga mas matagal pang nakulong at pinahirapan. Isa na rito si Nelson Mandela ng South Africa na dalawampu’t pitong taong nakulong. Hindi inaksaya ni Mandela ang bawat sandali ng kanyang buhay sa piitan.

Isa sa maraming magagandang sinabi ni Mandela, “Condemn me. It does not matter.

History will absolve me”. Hindi ba’t ito rin ang unti-unting nangyari kay Leila.

Sa halip na kamuhian niya ang mga taong itinigil niya sa kulungan, sinabi ni Mandela, “Prison-far from breaking our spirits-made us more determined to continue with this battle until victory was won”.

Malinaw ang nais nilang mangyari kay Leila noon, nais nilang madurog ang espiritu niya, mawalan ito ng pag-asa at hindi malayong mawala sa tamang pag-iisip at kalusugan, at unti-unting maubos ito na parang kandilang tunaw na at halos wala nang pagkit (wax).

Ngunit, hindi naubos ang kanyang pagkit at hindi nawala ang kanyang liwanag.

Salamat sa mga biyaya ng panalangin at pananalig, katotohanan at paninindigan, suporta at pagkakaisa (solidarity) at katapangan, lumabas sa piitan si Leila na hindi nabawian bagkus lalo pang pinagkalooban ng kalayaan.

Ito ang dahilan ng pagtitipon ng marami sa EDSA Shrine noong Nobyembre 24, 2023.

Kasama ni Leila na sama-samang nagpasalamat ang mga kababayang hindi natutulog at nawawalan ng pag-asa.

Dalangin natin sa Panginoon, alam naming lalaya rin ang lahat sa kasalukuyang panahon ng panggigipit at kadiliman. Hindi kayo natutulog, kung paano n’yo minahal si Leila, alam naming ganu’n din ang ginagawa at pagpapalang ibinibigay ninyo sa aming lahat.

Maagang Pasko ni Leila De Lima

ni Fr. Robert Reyes @Kapaayapaan / Patakbo-takbo | November 19, 2023

Sa Banal na Misang inialay noong nakaraang linggo para kay dating Senadora Leila De Lima, pabiro kong sinabi na baka mapaaga ang Pasko para kay Leila De Lima at para sa lahat.

At mula umpisa hanggang katapusan ng misa ay parang Pasko na nga ang pakiramdam at ang himig ng lahat. Kulang na lang at kumanta na rin kami ng mga awit na pamasko.

Masaya ang mga pari, at ang mga nagsimbang mga persons deprived of liberty (PDL).

Ngunit, higit pa sa masaya ang mamamalas sa mukha at buong pagkatao ni Leila.

Oo at merong iba’t ibang ambag at sakripisyong tiniis ang mga lumaban para at kasama si Leila. Ngunit, kung itatanong ano at sino ang merong tiniis na pinakamabigat na sakripisyo, walang iba kundi si Leila.

Sino sa mga nagdaang taon sa nakaraang administrasyon hanggang ngayon ang nagtiis ng pagkakakulong ng anim na taon, walong buwan at dalawampu’t isang araw sa piitan?

At huwag kalimutan, na walang anumang kasalanan si Leila kundi ang kanyang matapang at walang humpay na paninindigan para sa katotohanan at katarungan.

Kaya nang ginawa siya ni dating Pangulong Noynoy Aquino na chairperson ng Commission on Human Rights agad-agad niyang pinaimbestigahan ang mga nababalitang extra judicial killings sa Davao sa ilalim ng dating Mayor Rodrigo Duterte.

At tinuluy-tuloy na niya ang imbestigasyon sa kabila ng malinaw na banta na bunga nito.

Gayundin, ang ginawa ni Leila nang nanalo ito bilang senador noong 2016. At dahil hawak nito ang komite ng katarungan sa Senado meron siyang malinaw na pananagutan na imbestigahan hindi lang ang mga extra-judicial killings umano sa Davao, kundi ang mga lumalaganap na ring EJK dahil umano sa malawakang giyera laban sa droga. Muling tumanggap ng mga banta si Leila.

Hindi ito natigatig sa halip, higit na naging masigasig sa pagtugis sa seryoso at maselang paglabag sa Saligang Batas.

Mabilis at epektibo ang mga bantang binitiwan ng dating pangulo noong mga panahong iyon. Hindi man nagparinig kundi hayagang dinuro-duro ng dating pangulo ang kanyang kritikong senadora. Masaganang umagos sa bibig ng dating pangulo ang kung anu-anong hindi kanais-nais na pananalita’t banta.

Kaya’t wala pang isang taon sa kanyang pagka-senador, sunud-sunod na ang dagok na tinanggap ni Leila. Agad-agad ay nagbotohan ang kanyang mga kasamang senador noon upang tanggalin sa kanya ang komite ng katarungan. Doon nagsimulang maging karnabal ang pulitika. Mula Senado hanggang Kongreso, mula Kagawaran ng Hustisya hanggang Korte Suprema tila hindi ang Saligang Batas ang nasunod kundi ang galit na huwisyo ng dating pangulo. Tanggal agad kay Leila ang pamumuno sa maselang komite ng katarungan at nagsimula agad ang demolisyon sa pagkatao at dangal nito.

Lumabas ang mga pangit na akusasyon sa moralidad ni Leila at pati ang kanyang kumpareng Kongresistang Umali kasama ni Farinas ang namuno sa imbestigasyon sa Kongreso.

Pinilit na tumestigo ang dating drayber ni Leila laban sa kanya. At mabilis na tinambalan ang akusasyong imoralidad ng pagkakasangkot ni Leila sa droga.

Napakabilis ng mga pangyayari at halos hindi na makasagot at maipagtanggol ni Leila ang kanyang sarili. Kaya noong gabi ng Pebrero 23, 2017 natanggap ko na ang abiso na aarestuhin ang butihing senadora at kung maaaring dasalan ko siya sa Senado bago ito dalhin sa Kampo Krame para ikulong.

Mula noon hanggang sa masayang araw ng kanyang paglaya, tiniis ng dating senadora ang matinding panlilibak sa kanyang pagkatao at pagyurak sa kanyang karapatang maglingkod bilang nahalal na senadora. Pinilit, brinaso kung sinu-sino para lumikha ng mga pekeng kaso na sa hulihan unti-unting gumuho dahil wala naman talagang matibay at totoong pundasyon.

Sa loob ng halos pitong taon, hindi nawalan si Leila ng pag-asa. Buhay na buhay ang kanyang diwa, matatag at ‘di matitinag ang kanyang paninindigan, lalong lumalim pa ang kanyang pananampalataya at tiwala sa makapangyarihang Diyos Ama at sa Panginoong Hesu Kristo. Higit nitong nakilala at inasahan ang tulong ng Mahal na Birheng Maria at tuwing inaalay ang misa sa Parokya ni Leila sa Kampo Krame, laging ipinagdarasal namin ang paglukob sa kanya ng Banal na Espiritu Santo.

Ilang Pasko ang dumaan at iisa lang ang inaasam-asam ng senadora. “Sana, makasama ko na ang aking mahal na ina sa darating na Pasko”.

Ito na nga mahal naming Leila De Lima, ang Paskong iyong inaasam. Pasko sa Nobyembre ngunit, hindi na Pasko sa Kampo Crame. Maligayang pagbati sa inyong paglaya. Salamat sa Panginoong Diyos.

Isang masaya’t maagang pagbati ng Maligayang Pasko naman sa lahat.