Pagdarasal para sa ‘Pinas ang paglalakbay sa Assisi

ni Fr. Robert Reyes @Kapaayapaan / Patakbo-takbo | June 8, 2025

Assisi, bayan ng Santo ng mga Maralita, Santong Patron ng Kalikasan, Santong hiniraman ng yumaong Papa ng kanyang opisyal na pangalan. Ito rin ang santong sinamahan tayo noong nakaraang 42 taon noong tayo ay nagsunog ng kilay sa pag-aaral ng pilosopiya sa Roma (1983-1987). 

Naaalala pa natin ang kauna-unahang dalaw sa Basilica de San Francesco, ang simbahang nag-aalaga ng labi ni San Francesco de Assisi. Nakakalula ang laki ng dalawang simbahang itinayong magkapatong. Ang simbahan sa ibaba at ang simbahang sa itaas nito. Bakit ganoon na lang kalaki ang simbahang pinaglibingan kay San Francisco?

Hindi lingid sa kaalaman ng lahat na ang isa sa pinakakilalang santong hinirang ng simbahan ay si San Francisco, na ipinanganak noong 1182 na mahigit nang walong daang taon ang nakalilipas. Dahil sa kanyang naging buhay at sa mga ibinunga nito nakilala ng buong mundong Kristiyano, ang buhay ng kinilalang “il poverello,” ang munti’t maralitang lalaki ng Assisi.

Dito sa Assisi, bayan ni San Francisco nagpatuloy ang sinimulan nating Camino de Santiago de Compostela. Noong huling araw ng aming paglalakbay tungo sa Santiago, nilakad ng aming munting grupo ang 11 kilometro na nagdarasal ng apat na Misteryo ng Rosaryo: ang mga Misteryo ng Galak, Dalamhati, Luwalhati, at Liwanag. ‘Di katulad ng mga nakaraang araw na mahahaba ang patlang sa pagdarasal ng mga Misteryo ng Rosaryo, halos sunud-sunod naming idinasal ang apat na misteryo. Maaga naming natapos ang pagdarasal ng apat na misteryo na walang dalawang oras. Madali na rin naming natapos ang paglalakad, na sinimulan naming ng alas-6:30 ng umaga. 

Noong nakaraang Huwebes, Hunyo 5, nilakad namin ni Padre Roque Villanueva ng Diyosesis ng Iba, Zambales ang iba’t ibang banal na simbahan ng Assisi. Sa bawat simbahan, nag-alay kami ng panalangin para sa mahal nating bansa sa mga santong nakalibing doon.

Ika-4 ng Hunyo, Miyerkules ng gabi nang dumating kami ni Padre Roque sa kumbento ng mga madreng Benedictine sa Assisi. Kapitbahay lang nito ang Chiesa della Espoliazione, ang lugar kung saan hinubad ni San Francisco ang lahat ng kanyang damit sa harapan ng obispo at namahayag sa lahat: “Mula sa araw na ito, wala na akong ibang ama kundi ang Ama ng lahat sa langit!” 

Dinala ni Pedro Berdone, ang kanyang anak na si Francisco sa harapan ng Obispo ng Assisi para pagalitan dahil sa ginawa nito sa kanyang kayamanan. Nang wala ang kanyang amang si Pedro, ipinamigay ni Francisco ang lahat-lahat ng mamahaling telang inangkat ng ama mula sa Pransiya. Nagdagsaan ang taumbayan at nasaid ang tindahan ni Pedro ng mamahaling tela. Natuklasan ito ng kanyang ama sa pagbalik nito. Malinaw ang dahilan ng naging matinding galit ni Pedro sa anak. Ganu’n din kalinaw ang naging tugon ni Francisco sa galit ng ama.

Sa simbahan ng Espoliazione, nakalagak sa isang lalagyang salamin ang bangkay na hindi nabulok ng batang si Blessed Carlo Acutis. Kung hindi namatay si Papa Francisco, naideklarang santo na sana si Carlo. Maaalalang nais ni Papa Francisco na maging halimbawa at inspirasyon ng mga kabataan si Carlo. Nasaksihan ng marami ang kabanalan ng binatilyo. Mula sa araw-araw na pagsisimba at pagtanggap ng Banal na Komunyon hanggang sa paglikha ni Carlo ng dalawang webpages para sa mga himala kaugnay ng Mahal na Ina ni Hesus at sa mga Banal na Eukaristiya.

Sa isang sulok ng simbahan, naroroon ang bangkay ng 15 taong gulang na si Carlo (1991-2006) na namatay sa leukemia. Dito siya nagsisimba at tumatanggap ng Banal na Komunyon tuwing siya’y bumabalik kasama ng mga magulang mula sa Inglatera. Sa harap ng labi ng banal na Carlo, sa simbahan ng paghubad ni Francisco ng kanyang makalupang damit at pagkatao, idinasal natin ang sumusunod:

Banal na Carlo Acutis, ipagdasal mo kay Kristo na hilumin at ibalik ang sariwa’t dalisay na kalikasan at kaanyuan ng mahal naming Inang Bayan. Dahop at said sa dangal ang pamunuang lugmok sa kasakiman, karahasan at sa ‘di makatarungang pamamahala.

Wala nang matakbuhan ang mga mamamayan sa naturang kadiliman. May pagkakataong ilantad at litisin ang katiwalian, karahasan at ang sari-saring paglabag sa karapatang pantao ng nakaraang administrasyon, ngunit sinasalag at iniiwasan ito ng ilang makapangyarihang senador. Wala silang ibang maidahilan kundi kulang na ang panahon at busy na sila sa maraming bagay na dapat nila bigyan ng higit na pansin. Ngunit batas na rin ang nag-uutos na dapat lang simulan ng Senado ang paglilitis, ang impeachment na inaprubahan at ipinadala na sa Senado ng nakararaming miyembro ng Kongreso.

O banal na Carlo, tulungan ninyo kaming tanglawan ang Senado ng liwanag ng katotohanan at katarungan. Tulad mo, sana’y muli naming matuklasan at matikman ang kadalisayan ng pagkaing ‘di lang katawan ang binubusog at ang inuming hindi lang labi ang pinapawian ng uhaw. Gutom sa katotohanan ang maraming bundat sa kasinungalingan. Uhaw sa katarungan at katuwiran ang lasing sa alak ng makapangyarihan at kayamanan.

Carlong nabuhay at nagbigay buhay sa marami sa pagbabahagi kay Kristong pagkaing bumubuhay, nagpapalaya at nagliligtas. Carlo na uminom at itinuro ang bukal ng tubig at alak, ang dugo ng Manunubos, ibahagi mo ang katapangan at paninindigan ng pananampalataya na lakas ng aming patuloy na paghahanap at pagsisikap para sa Kanyang kaharian.” Amen.