ni Fr. Robert Reyes @Kapaayapaan / Patakbo-takbo | November 27, 2023
Bagama’t ngayong linggo ang huling linggo ng karaniwang panahon, napakahalaga nito, sapagkat ngayon ang Kapistahan ni Kristong Hari.
Si Kristo bilang hari ay ibang-iba sa karaniwang larawan ni Kristo bilang nagdurusang lingkod, anak ng karpintero, anak ng Birheng Maria, inosenteng hinatulan ngunit walang imik sa harapan ni Pilato, ang Diyos na nakabayubay sa krus sa pagitan ng dalawang magnanakaw, “Santo Entiero” o banal na bangkay ng Panginoon o dili kaya ang Santo Niño o Banal na Sanggol.
Ang istorya ng Panginoong Hesu-Kristo ay ang istorya ng nagkatawang-taong Anak ng Diyos.
Mayaman ang apat na ebanghelyo ayon kina San Marcos, Lucas, Mateo at Juan sa mga ginawa, nakasama, sinabi, pinagaling, iniligtas sa masasamang espiritu at ang kuwento ng isang mabuti at masunuring anak ni Jose at Maria. Mabuti at napakaganda ng lahat nang ito. Malaking tulong sa pagpapalalim ng pagkilala at pagsunod sa Diyos at malaking tulong sa paglago sa ating pagkatao maging sa ating pagiging mga nilikhang anak ng Diyos.
Ngunit, napakahalagang palalimin din natin ang pagkilala kay Kristo bilang hari ng mga hari, hari ng kalikasan at ng sang-nilikha. Si Kristo ang haring alpha at omega, ang simula at katapusan ng lahat.
Natapos nitong Sabado ng umaga ang isang napakasaya’t napakamakahulugang misa sa EDSA Shrine. Ito ang pinakaunang misa ng pasasalamat para kay dating Senadora Leila De Lima sa isang linggo niyang paglaya. Maikli ngunit, malalim ang pagbabahagi ni Leila tungkol sa kanyang pinagdaanan sa kulungan sa nakaraang anim na taon, walong buwan at dalawampu’t isang araw.
Ibinahagi niya ang kanyang araw-araw na pagharap sa pag-iisa na siyang naging guro niya sa pagpapalalim ng kanyang pananampalataya sa Diyos. Isang napakasimple at halos hindi mo mapapansin na detalye sa pang-araw-araw na buhay ni Leila ay ang hawak-hawak nitong “palm cross” o krus na kasyang-kasya sa palad ng kamay. Tuwing nagmimisa kami para kay Leila sa Kampo Crame, laging dala-dala niya ang munting krus. Minsan hawak niya ito. Minsan ilalapag niya ito sa altar para mabasbasan at madasalan.
“Tatlo ang maaari nating ialay sa ating Panginoon. Ang ating pawis, luha o kung hihingin Niya, ang ating dugo. Inialay ni Leila ang dalawa, pawis at dugo sa maraming araw, gabi, linggo, buwan at taong kanyang tiniis sa loob ng piitan,” ito ang ilang ibinahagi ni Obispo Teodoro “Ted” Bacani.
Tiniis ni Leila ang lahat dahil sa kanyang malalim at higit pang lumalim na pananampalataya sa ating Panginoong Hesu-Kristo.
Ngayong huling linggo ng karaniwang panahon ay ang Kapistahan ni Kristong Hari.
Nagulat na lang ako sa biglang pagbungad sa social media ng istorya ni Padre Miguel Pro ang batang-batang paring pinapatay umano ni Presidente Plutarco Elias Calles ng Mexico noong Nobyembre 23, 1927. Kauuwi lang ni Padre Miguel mula sa kanyang pag-aaral sa España. Kainitan noon ng Rebelyon Cristero ng mga militanteng Katoliko na nilalabanan ang panggigipit sa mga Katoliko.
Lihim na nagmimisa si Padre Miguel ngunit, ang isang pinagtiyagaan niyang gawin ay ang magpakain ng mga nagugutom. Pinagbintangan si Padre Pro at ang kanyang dalawang kapatid sa pagtangkang patayin si Alvaro Obregon, dating pangulo ng Mexico.
Naabsuwelto ang isang kapatid ni Padre Miguel pero hindi ang pangalawa. Kaya’t dalawa silang magkapatid na binaril.
Bago barilin si Padre Miguel, nakiusap itong lumuhod at halikan ang krus. At nang matapos siyang magdasal, tumayo ito at humarap sa mga sundalo na walang piring (pakiusap ni Padre Miguel na pinagbigyan). At bago ito binaril hawak-hawak ang rosaryo sa isang kamay at ang krus sa kabila, inilahad niya sa hugis ng krus ang kanyang mga braso’t kamay at nagdasal ito ng ganito: “Kaawaan kayo ng Diyos. Basbasan kayo ng Diyos.
Panginoon alam mong inosente ako. Buong puso kong pinatatawad ang aking mga kaaway”.
At nang babarilin na siya, itinaas niya ang kanyang mga kamay at isinigaw na, “Viva Cristo Rey. Mabuhay si Kristong Hari!”
Tulad ni Padre Miguel Pro, si Leila, pati na rin kaming lahat ay sisigaw din ng, “Mabuhay, Kristong Hari! Mabuhay si Kristong Hari!”