Ang Miss Universe at ang tunay na kagandahan

ni Fr. Robert Reyes - @Kapaayapaan| May 22, 2021

Katatapos lang ng Miss Universe Pageant noong Lunes. Maraming hindi pumasok sa opisina o hindi nag-work from home para lang abangan at sumabaybayan ang nasabing kompetisyon. Masasabi nating kayang patigilin ng kagandahan ang lahat. Ngunit, ano nga ba ang kagandahan? Ito ba ay panglabas, pangbalat at hugis ng katawan lamang? Sa Q and A, magandang tingnan ang mga sinabi ni Andrea Meza ng Mexico, Miss Universe 2021: “Una, tungkol sa pandemya, palalaganapin niya ang lockdown bago pa lumaki at lumala ang pagkalat ng virus. Napakalaking kawalan ang kamatayan kaninuman. Kailangan nating alagaan ang mamamayan. Pangalawa, tungkol naman sa kagandahan, kailangang magkaroon ng bagong pamantayan ng kagandahan. Hindi lang ang panglabas kundi ang kalooban, ang espiritu at kung paano tayo kumilos. Huwag mong papayagan sinuman na sabihan kang hindi ka mahalaga.”

Dapat lang na merong ibang pamantayan sa kagandahan. Ngunit, ang pamantayang umiiral sa mundo ay hindi mula sa puso at kalooban kundi mula sa panlabas. Paano na ang isang katerbang beauty products; fitness programs at napakaraming personality, grooming, social impact and relevance schools, etc. na pinapasukan ng mga nagnanais na maging beauty queen?

May malinaw at malalim na kaugnayan ang kapayakan sa kalikasan. Hindi kailangan ng anumang makeup ang magandang babae. Likas na siyang maganda at hindi na kailangan ang dagdag-kulay sa labi, pisngi, mga mata o buhok. Hindi rin niya kailangang magpakita, magparamdam ng galing maging sa salita o gawa. Likas nang makikita at mararamdaman ang anumang galing o kakaibang kakayahan na bubukal mula sa loob.

Hindi mabibili o mababayaran ang tunay na kagandahan. Ito marahil ang nakita ng aking ama sa kanyang mahal na si Natividad noong kasibulan pa lamang ng kanyang kagandahan. Mahirap ang pamilya ng aking ina. Nasanay itong maggayak na walang makeup, alahas at pabango. Ganyan si “Naty” sa kanyang buong buhay — walang alahas, kulay sa mga mata, labi, pisngi o buhok. Walang makinang at mamahaling alahas sa daliri, leeg at pulso.

Ganyan ang mga “Miss Universe” ng ating buhay — nanay, kapatid na babae, tiyahin, titser, ka-trabaho, kaibigan, kapitbahay na noon hanggang ngayon nagbibigay-karagdagang kulay, liwanag, kagandahan at buhay.

Marami na akong hindi napanood na Miss Universe. Hindi ito kawalan para sa akin dahil kung meron man akong “Miss Universe”, siya na ang aking mahal na ina… na ayon sa aking kaibigan ay hinawakan ang aking kamay habang siya’y nabubuhay at ang aking puso magpakailan man.