Kahalagahan ng pagkukuwento ng katotohanan

ni Fr. Robert Reyes - @Kapaayapaan / Patakbo-takbo | August 2, 2022

Naalala ko pa ang drama noong ipinagdiwang ang misa bago mag-eleksyon.

Ipinaliliwanag ko ang sunud-sunod na pagkakalat ng fake news at ang walang sawang pambabatikos ng mga trolls tuwing naninindigan ang sinuman para kay VP Leni Robredo. Ipinaliwanag ko rin ang kahalagahan ng patuloy na pagkukuwento tungkol sa nakaraan ng mga nakaranas ng mahahalagang yugto nito.

“Kung gusto ninyo, ikukuwento ko ang mga nangyari noong Martial Law mula 1972 hanggang 1986. Mula nang nasa unang taon ako ng kolehiyo sa seminaryo hanggang pang-apat na taong paglilingkod bilang pari. Ikukuwento ko ang mga pananakot ng mga pulis at sundalo; ang paghihigpit sa malayang pamamahayag; ang paghuli sa mga aktibista; ang tortyur at salvaging at mga pagkawala (desaparecido) ng mga itunuring na kaaway ng estado; ang pagbagsak ng ekonomiya; ang pagkagutom ng marami; ang kawalan ng trabaho; samantalang nagpapasasa ang mga pamilyang may hawak ng poder. Kung gusto ninyo ikukuwento ko ang lahat-lahat ng ito.”

At hindi pa ako nakakapagkuwento nang may tumayong sumigaw, “Respeto na lang!”

Hindi umupo ang lalaking sumigaw. Nagpatuloy ako sa paliwanag. Matigas ang mukha ng lalaki. Puno ng galit sa tingin niya sa pambabastos na nagaganap. Wala naman akong sinabi kundi ang kahalagahan ng pagkuwento sa katotohanan. Hindi ko na sinuklian ng galit ang galit. Alam ko kung saan nanggaling ang salitang isinigaw niya. Sistematikong ikinakalat ito. Marami pang salitang kumakalat: Mayabang, mapangmaliit at mapanlait.

At nang lumabas na ang mahiwagang bilang ng 31 milyong boto, lumitaw na ang salitang—panalo, marami kami.

Patay na ang katotohanan, gayundin ang katarungan. Pumasok na ang libu-libong taga-China sa ating bansa. Trilyones ang katumbas ng inutang sa China ang nakapasok sa ating pangkalahatang utang. Kakaunti ang pumapalag. Nagtagumpay na ba silang patayin ang kabayanihan?

Nababahala si Jose Montalban sa isinulat noong artikulo tungkol sa patayang naganap sa Ateneo.

Para sa kanya, hindi lang tao ang pinatay, kundi ang mahahalagang batayan at prinsipyo ng kasaysayan at pananaw bilang Pilipino. Pinapatay at sirang-sira na ang ating kultura.

Kung pinapatay at malalim na ang sugat ng ating kultura, ano pa ang natitirang buhay at bumubuhay sa atin?