Tunay bang masagana noon? Tunay bang masagana ngayon?

ni Fr. Robert Reyes @Kapaayapaan / Patakbo-takbo | June 5, 2023

Talagang unti-unting bumabalik ang multo ng kahapon. Nagsimula ang lahat nang nagtagumpay ang planong ilibing ang hindi bayani sa Libingan ng mga Bayani. Kung makapaglalakad nga lang ang patay, saan kaya ito magtutungo? Ang patay ba ang may gusto o ang mga buhay na kailangang gamitin ang patay para sa kanilang mga pinapangarap at pinaplano ang kinibo pa ang malaon nang patay at madalia’t palihim na inilipat ito sa hindi niya karapat-dapat na himlayan.

Mabuti na lang at tila kakampi ng patay ang buhay na ang kinagigiliwang salita ay “patay, patay, patay…kill, kill, kill”.

Kailan nga ba naging ordinaryo ang pagpatay at ang karahasang pumapatay?

Masaganang-masagana noon ang mga pang-aabuso sa mga naninindigan at lumalabang mamamayang Pilipino. Kung tutuusin, noon pang panahon ng kanyang ama nagsimula ang kaugalian ng pananakot, pagpapahirap at pagpatay. At sino ang naging kumbinyenteng instrumento ng 'di makataong programang ito? Eh di ang sektor na may lakas at kapangyarihang gumamit ng lakas, hindi upang labanan, kundi ipagtanggol ang mga sariling kababayan.

Ito ang naging malungkot na kasaysayan ng kinikilalang mga alagad ng kapayapaan at kaligtasan ng bansa mula sa panloob at panlabas na karahasan. At dahil kinasangkapan ang mga ito ng pamahalaang desperadong manatili sa puwesto, nabaliktad ang tungkulin at mandato ng mga ito.

Sa halip na ipagtanggol ang mga mamamayan sa panlabas at panloob na karahasan, sila mismo ang naging bukal ng takot, karahasan, panggigipit at pagpatay.

Marami ring ipinakikita at pilit na iniuulat na masagana, tulad ng pagkain. Masagana ang pangunahing pagkain ng mga Pinoy at Pinay. Masaganang-masagana ang bigas. At ito ang nilalayon ng programa ng nasirang diktador na kanyang tinawag na Masagana 99.

Mawala na ang lahat huwag na huwag lang mawawala ang bigas dahil ito ang pagkain ng isip, puso, diwa, kaluluwa at katawan ng bawat mamamayan. Maski na magdildil sa asin basta’t merong kanin na pagdidildilan. Huwag mawawala ang kanin at lahat ay mananatiling maayos at mapayapa.

Hindi tayo naiiba sa ating mga kapitbahay sa Timog Silangang Asia. Napakahalaga ng bigas para sa Vietnam, Indonesia, Thailand, Malaysia, Singapore, Hong Kong, Tsina atbp.

Maaalala ng marami kung bakit sumikat ang Pilipinas sa matagumpay na paghuhubog na ibinigay ng International Rice Research Institute (IRRI) sa mga eksperto sa agrikultura, partikular sa pagtatanim at pag-ani ng palay. Dahil sa IRRI, naging sentro ang Pilipinas ng pag-aaral at pananaliksik sa pagpapahusay ng produksyon ng palay na matibay sa sari-saring problema ng klima, hayop at kung anu-ano pa sa Timog Silangang Asia.

At ang isang malinaw na pangarap ng IRRI ay ang tulungan ang bawat bansa sa parteng ito ng mundo na maging matatag sa pansariling pagtatanim, pagpapalaki at pag-ani ng palay. Lokal na produksyon at hindi ang pag-aangkat ng bigas ang kailangan. Tayo ay malinaw na agricultural bilang bansa, dapat naging malalim ang pagsasanay, paghuhubog at pagkilos nating lahat para sa kakayahan para sa pansariling produksyon ng bigas ang ‘self-sufficiency in rice production'.

Nakakapagtaka lang ang mga ginawa ng mga nakaraang administrasyon hinggil sa produksyon ng bigas. Sa halip na pagsikapan ang lokal na produksyon, nauwi na lang sa pag-angkat ng bigas ang programa ng pamahalaan. Ganito ang naging programa ng nagdaang administrasyon sa pamumuno ni Carlos Dominguez III sa kanyang programang “agricultural importation” na nagpahamak sa libu-libong nagtatanim ng palay; mais at tubo; nagpapalaki ng baboy, baka at manok.

Ano ang mas madali? Mag-angkat o magtanim ng palay? O baka ang mas magandang itanong ay “Ano ang mas malaki ang kikitain? Ang mag-angkat o magtanim ng sariling palay?”

Malinaw sa mga maliliit na magsasaka ang kahalagahan ng pagtatanim ng palay sa sariling lupa.

Ngunit, ano ba talaga ang mahalaga sa ating mga mambabatas? Sa ating mga pulitiko?

Magkaiba ba ang pananaw at pagpapahalaga ng dalawang sektor na ito: karaniwang magsasaka at mga makapangyarihang mambabatas?

Madali kayong magbitiw ng salita tungkol sa produksyon ng palay o pera, maging Masagana 99 man ito o Maharlika Investment Fund.

Sa totoo lang, kayo lang ang nag-uusap at hindi kasama ang mga batayang sektor na higit na apektado ng maganda o pangit, tama o maling polisiya ng gobyerno.

Huwag n'yo laging isipin na madadaan n'yo sa mabilisan at palihim na maneobra ang lahat. ‘Wag n’yong isipin na nakalimutan na ng lahat ang inyong ginawang paglilibing ng hindi bayani sa Libingan ng mga Bayani!