ni Fr. Robert Reyes @Kapaayapaan / Patakbo-takbo | Pebrero 12, 2024
Sa darating na Miyerkules, Pebrero 14 ay Valentine’s Day. Bukod dito ay Miyerkules ng Abo o Ash Wednesday.
Puwede bang magsabay ang Araw ng mga Puso at Miyerkules ng Abo? Ano ba ang Miyerkules ng Abo? Ano ang tunay na kahulugan nito?
Nagtatapos sa abo ang anumang nasunog o sinunog. Abo ang natitira, ang labi ng mainit, maliwanag, maningas na sinusunog ng apoy.
Habang nasusunog ang abo, masiklab at matindi ang init na nagmumula rito. Umaabot ito sa sukdulang init at liwanag habang patuloy na nasusunog, at unti-unting nababawasan ang init at siklab habang nauubos o natutupok ang anumang literal na kinakain o inuubos ng apoy.
Ganito rin ang karaniwang buhay ng tao. Aabot ito sa rurok ng kanyang lakas, paglikha at paggawa ng mabuti o masama na makakaapekto sa maraming tao. Ito ang panahon o sandali ng pagsunog ng anuman sa apoy.
Magtatapos naman ang lahat sa abo o sa kawalan. Ang anumang buhay ay may katapusan. Hindi biglaang matatapos ang buhay ngunit dumarating ang punto ng marahang pagbagal, panghihina at pamamaalam sa maganda’t makabuluhang buhay na ito.
Sa harap ng Diyos, walang buhay na malaki o sadyang maipagmamalaki. Sa Diyos, nagmumula ang lahat at ito ay bunga ng Kanyang pagpapala at pananatili. Nasa Kanya rin ang simula, pagpapatuloy at katapusan ng lahat.
Dahil ganito ang buhay, may maikli at marupok, kailangan natin ng kababaang-loob, ng tunay at wagas na pananalig sa Diyos para hindi tayo lamunin ng ilusyon ng buhay na walang katapusan at walang kamatayan.
Upang matutunan natin ang kababaang-loob, ang Ash Wednesday, ang simula ng mahabang panahon ng pagsasakripisyo, panalangin at pagkakawanggawa.
Harinawa, sa dulo ng apatnapung araw ng paghahanda para sa kapistahan ng Muling Pagkabuhay ng Panginoon o Easter ay natutunan nating magpakumbaba upang ipagkaloob sa atin ang biyaya ng pagbabago at pagbabalik-loob sa Diyos.
Apat ang misa sa simbahang aking pinaglilingkuran. Maraming dadalo sa misa dahil marami rin ang nais tumanggap ng abo sa noo. May pakiusap pa na magkaroon ng misa sa mga ospital, paaralan at maski na mall.
Ang kakaiba sa araw na ito, Pebrero 14, ay ang mga magde-date dahil din sa Valentine’s Day. Habang dumadagsa ang mga tao sa mga simbahan ay ganu’n din ang pagsisikip ng mga kainan, hotel at pasyalan na pupunuin ng mga magdiriwang ng Araw ng mga Puso.
Napakahalagang bahagi ng buhay ang makaramdam at magkaroon ng pag-ibig. Ito ang buod ng pagdiriwang ng Valentine’s Day. Bagama’t ang pangunahing uri ng pag-ibig na itatanghal ng araw na iyon ay ang tinatawag na “romantic love,” maaari rin nating tingnan ang iba’t ibang uri ng pag-ibig tulad ng pag-ibig ng magkaibigan, pag-ibig ng magulang sa anak at ng anak sa magulang, pag-ibig sa Inang Bayan, pag-ibig sa katotohanan o karunungan, pag-ibig sa kalikasan, at higit sa lahat pag-ibig sa Diyos.
Mahalaga ang pag-ibig ng magkasintahan at ng mag-asawa o magka-partner kaya siniselebra natin ang Araw ng mga Puso. At nagkataong nagkasabay ang pagdiriwang na ito, sa pagdiriwang ng pagmamahal ng Diyos, na siyang pinakamataas na uri ng pag-ibig.
Kung papasok tayo ng seryoso at tunay sa diwa at espiritu ng Kuwaresma hanggang Mahal na Araw, kailangan nating dalisayin ang lahat ng uri ng pag-ibig upang maging buo at ganap ang ating pagkatao.
Dapat din nating palaguin ang lahat ng uri ng pag-ibig sa ating buhay. Subalit, kung titingnan natin ang nangyayari sa ating bansa, kitang-kita at damang-dama ang humihinang pag-ibig para sa Inang Bayan. Gayundin, ang paghina ng pagmamahal sa kalikasan at kay Inang Kalikasan.
Nangyayari rin ang panghihina ng pag-ibig sa katotohanan, pamamahayag at pagtatanggol dito.
Hindi aksidente ang pagsasabay ng Miyerkules ng Abo at Araw ng mga Puso.
Napapanahong hamon ito para palakasin natin ang ating pag-ibig na humihina at tila nawawala na. Oras nang buhayin, palakasin at muling pag-alabin ang mga pag-ibig na ito, lalung-lalo na ang pag-ibig sa kalikasan, katotohanan at katarungan, at sa Inang Bayan.