Mga martir ng pulitika at bombang atomika sa nagasaki

ni Fr. Robert Reyes @Kapaayapaan / Patakbo-takbo | Pebrero 4, 2024

Katatapos lang noong nakaraang Linggo ng ating makabuluhang pagdalaw sa mga manggagawa at propesyunal na Pinoy sa Hiroshima. 

Masaya at puno ng malalim na pagninilay at panalangin ang buong ritwal ng “pagtatanim” ng “Pilgrim Mission Cross of the Next 500 Years” o PMCN500 sa Cathedral of the Assumption of Mary sa Hiroshima. Maraming dumalo sa misa at sa prusisyon pagkatapos ng misa. 

Ayon sa mga namumuno ng Filipino Catholic Community of Hiroshima (FCCH), karaniwan ang bilang ng mga Pinoy na dumadalo sa misa tuwing Linggo. Bagama’t abala at tunay namang “busy” ang ating mga OFW sa Japan, hinding-hindi mawawalan ng panahon na magsimba at makipag-ugnayan ang mga OFW sa isa’t isa tuwing Linggo.

Ito ang ipinagpasalamat ko sa ating mga OFW sa pagtatapos ng buong seremonya ng pagpapakilala at pagpapasa ng PMCN500.

Nang dumating naman kami sa Nagasaki noong nakaraang Lunes, mabilis naming inorganisa ang simpleng misa ng pagsasaling responsibilidad sa ilang kinatawan ng Filipino Catholic Community of Nagasaki (FCCN) para sa Pilgrim-Mission Cross of the Next 500 Years. 

Salamat sa ilang kababayang OFW sa Hiroshima, naiugnay nila kami sa ilang pinuno ng FCC-Nagasaki para sa naturang ritwal ng pagsasaling responsibilidad.

Napagkasunduang magkaroon ng misa noong Enero 30 at sa loob nito naipakilala ang “Pilgrim-Mission Cross.” 

Sampung kababayan lang ang nakarating dahil karaniwang araw lang noon. Subalit, kahanga-hanga ang pagsisikap ng lahat na makadalo sa kabila ng kani-kanilang mga propesyon at layo ng pinagtatrabahuhan. Napakalinaw ng sakripisyo ng iilan para sa nakararami. Hindi bale kung Linggo dahil walang trabaho ang ating mga kababayang OFW sa Japan ngunit dahil sa Martes ng gabi ang naitakdang ritwal ng pagsasalin ng Pilgrim Mission Cross kaya kaunti ang nakarating.

Ito marahil ang bunga ng sakripisyo ng mga martir na Katoliko sa Japan noong mga nakaraang daang taon. Kilalang-kilala ang kasaysayan ng 26 at ng 16 na martir. 

Isa sa 26 na martir na pinapatay ni Haring Hideyoshi noong 1597 ay si San Pedro Bautista na tumira at naglingkod sa Pilipinas bago siya nadestino sa Japan. Kasama ni San Pedro Bautista na naging martir ang tatlong bata na mula edad 12 hanggang 14.

Malayo ang nilakad ng 26 na nasumpungang pahirapan at ipapatay ni Haring Hideyoshi. Dahil sa mga maling impormasyon at intriga, inakala ng hari na seryosong banta ang mga Kastilang dumating lulan ng Galleon San Felipe na galing ng Maynila.

Merong lulang mamahaling karga ang barko. Sumadsad ito sa baybay ng Tosa sa probinsya ng Shikoku.

Kampante ang mga Kastilang Prayleng Pransiskanong lulan ng Galleon dahil isa sa kanila ay kaibigan ni Haring Hideyoshi. Ngunit, sa kabila ng pagiging kaibigan ni San Pedro Bautista kay Haring Hideyoshi, nauwi pa rin sa galit at kalupitan ang desisyon ng hari. Pinaglakad niya ang mga Kastilang paring Pransiskano mula Sakai hanggang Nishizaka (Nagasaki), mula Enero 9 hanggang Pebrero 5, 1597 o 28 araw. Pinilit bagtasin at tawirin ng barko ng mga naging martir ang humigit-kumulang 28 bayan. Ang lakad sa lupa at sakay sa barko ng mga naging martir ay inabot ng tinatayang 1,000 kilometro.

Sa kabila ng gutom, sakit at panghihina ng katawan, kahanga-hanga ang katapangang ipinakita ng lahat ng 26 na martir. Maski na ang tatlong batang martir (12, 13 at 14-taong gulang) ay buong giting na hinarap ang kanilang kamatayan. Itinali sa krus ang 26 noong Pebrero 5, 1597. Sinibat ang mga ito sa magkabilang tagiliran at nang mamatay, iniwan ng 40 araw sa krus para takutin ang mga Kristiyano upang talikuran ang kanilang pananampalataya. Ngunit, iba ang naging epekto ng pananakot ni Hideyoshi. Lalong tumibay at lumalim ang pananampalataya ng mga Kristiyano.

Noon namang Agosto 9, 1945, humigit-kumulang 74 na libong Hapon na taga-Nagasaki ang namatay sa pagsabog ng bombang atomika. Mula noon hanggang sa ngayon, hindi tumitigil ang pagsaksi ng mga Kristiyano-Katoliko sa kanilang pananampalataya.

Salamat sa persekusyon ng mga unang Kristiyanong Hapones. Salamat din sa pagsaksi at pagtaguyod ng kapayapaan ng mga taga-Nagasaki mula pa noon hanggang ngayon.

Malamig man ang gabi noong nakaraang Martes, ngunit damang-dama namin ang init ng pananampalataya ng mga dumalo sa misa at sumaksi sa paglilipat responsibilidad ng Pilgrim Mission Cross of the Next 500 Years. Mula noong dinalaw natin ang Hiroshima at Nagasaki, damang-dama ko rin ang mga Hapones at mga OFW na nagtatrabaho at nakatira doon, ang pananampalataya at pagmamahal sa kapayapaan.