ni Fr. Robert Reyes @Kapaayapaan / Patakbo-takbo | Marso 18, 2024
Mag-aapat na buwan matapos isagawa ang “Christmas Supply Mission” patungong Ayungin Shoal sa West Philippine Sea.
Mula noon, hindi nabawasan bagkus mas nadagdagan at lalong inigtingan ang panggigipit o pangbu-bully ng mga barko ng China sa mga bangkang maliliit ng mga mangingisdang Pilipino at ang mga malaki-laking barko ng Philippine Coast Guard.
Sa gitna ng tuluy-tuloy na panggigipit, pangbu-bully at tahasang pananakop sa ating karagatan ng mga barkong Tsino, nagpasyang muling magkita-kita ang mga volunteer ng “Atin To Christmas Supply Mission”.
Makaraan ang apat na buwan, bumuo ng exhibit at film showing ang mga convenors ng naturang mission at idinaos ito sa isang venue sa Intramuros.
Dumalo ang karamihan ng mga volunteer ng ‘Atin To Christmas Supply Mission’ at marami ay mga kabataan. Naroroon din ang ilang mga may edad na sa pangunguna ni Ed de la Torre na tinawag ang sariling “triple X” dahil siya raw ay X-priest, X-political detainee at X-aktibista ng dekada 70. Subalit sa kabila ng kanyang edad, dahil 80-anyos na si Ed, hindi pa rin nawawala ang kanyang pagmamahal sa pagsulong ng pagbabago at pagtutol sa anumang mali at nakakasama para sa taumbayan at kay Inang Bayan.
Ang naging ambag natin sa programa ay ang sumusunod na panalangin para sa lakas at tapang sa gitna ng krisis at panganib na hinaharap ng ating bansa:
“Panginoon, mahaba na ang kasaysayan ng pananakop sa aming bansa. Mula sa mga Kastila hanggang sa mga Amerikano at ilang taon sa ilalim ng Japan, at ngayon sa mabalasik na pagtugis sa aming maliliit na mangingisda, maging sa mga barko ng Philippine Coast Guard. Mahabang panahon na mapayapang pinakinabangan namin ang aming mga karagatan upang pakainin at bigyang kabuhayan ang napakaraming mamamayan. Ngunit, nabawasan at nanganganib na ang kapayapaan mula nang iginiit ng mga Tsino na sa kanila ang West Philippine Sea, batay sa ipinipilit nilang 9 Dash Line na korteng U na dumaraan at sumasakop sa teritoryo ng Taiwan, Pilipinas, Malaysia, Cambodia, Laos at Vietnam.
Matagal nang lumilikha ng bagyo at nagpapalaganap ng malalaking alon ang sari-saring barko ng China at maging ang kanilang mga barkong pandigma (Navy), sa mga maliliit na barkong pangingisda hanggang sa mga barko ng Coast Guard. Malungkot at nakakagalit ang sinadyang kapabayaan at pagsukong kahinaan ng nakaraang administrasyon sa harap ng hayagang pangbu-bully o panggigipit sa dagat ng China. Ito ang dahilan kung bakit napakarami ng mga sari-saring istrukturang kongkreto na naitayo ng China sa iba’t ibang isla sa West Philippine Sea. Hindi kahinaan, kundi hayagang kataksilan ng ilan ang dahilan ng paghina ng aming hawak sa aming karagatan.
“Natutulog kayo nang binagyo ang barkong sinasakyan ninyo at ng inyong mga disipulo.
Natakot sila at pilit kayong ginising upang iligtas sila sa posibleng kapahamakan na maaari nilang sapitin. Gumising Kayo at pinatahimik ang bagyo at pinakalma ang mga alon. (cf Mateo 8:23-28) Sa ngayon, napakaraming natutulog sa gitna ng bagyo at malalaking alon mula sa China na unti-unting lumalamon sa aming soberanya. Samantalang payapa Kayong natutulog dahil sa tiwala Ninyo sa kapangyarihan at karunungan ng Inyong Ama. Ang marami sa amin ay natutulog dahil sa ikinalat na pananaw at ugaling wala na kaming magagawa at dapat na huwag na kaming magsalita, kumilos at ipagtanggol ang aming soberanya sa harap ng masiba at mabangis na dambuhalang bagyo at alon.
“Dumarami na ang nangangamba at nababahala sa maselang kalagayan ng aming karagatan at ng aming soberanya. Ngunit, kailangan pang magising ang higit na nakararami upang sama-sama naming isigaw at panindigang, ‘Atin ito, amin ‘to’ dahil ipinagkaloob Ninyo sa amin ang yaman at ganda ng aming karagatan at ng aming soberanya.
At dahil tinanggap namin ang kayamanang hitik sa kasaysayan, sining at buhay, pukawin Ninyo ang aming pananagutan at tungkuling pagyamanin, ingatan at ipagtanggol ito.
Amen!”
Kailangan ang panalangin, pagkilos at imahinasyon para sa kinabukasan ng bansa.
Ambag ko ang panalangin. Sama-sama kaming kumilos at kikilos pa sa mga darating na panahon. Binigyang-diin din ni Ed de la Torre ang pangarap at panaginip o imahinasyon. Nagsama-sama tayo noon hanggang ngayon dahil sa ating pagmamahal sa ating bansa na tinawag ng isang author (Andersen) na “Imagined Community.” Buhay na buhay ang imahinasyon nating lahat.
Pinapangarap nating bumuo ng isang bagay na mas malaki sa ating lahat. Sa kabila ng kahinaan, kakulangan at kaliitan ng bawat isa, iniisip natin ang kapakanan ng ating Inang Bayan. Dahil dito, nagaganap ang imposible. Nagkakaisa ang lahat para sa isang malinaw at napakahalagang pangarap, panaginip -- ang soberanya, ang kalayaan ng ating bansa sa sinumang mananakop.
Kay ganda, kay sayang tingnan ang lahat ng naroroon lalo na ang mga kabataang nagbibigay lakas at galak sa aming nag-ambag na at handa pa ring mag-ambag hanggang sa aming huling hininga, kaya sabay-sabay at sama-sama nating isigaw, “West Philippine Sea, atin ‘to!”