ni Maria Angela Gonzales @Kuwentong Pag-Ibig | Ika-27 Araw ng Abril, 2024
MATAGAL ding pinangarap ni Via na magkaroon sila ng bonding ng kanyang tunay na ama. Pero, wala siya maramdaman na kasiyahan ngayon, at para bang hungkag na hungkag ang kanyang puso.
Isang malalim na buntong hininga ang kanyang pinawalan dahil napagtanto na niya ang dahilan, ‘yun ay dahil kay Nhel, muli na naman kasi niyang naalala ang kanyang asawa.
“Hindi mo na ba ako kayang patawarin?” Malungkot na tanong ng kanyang ama.
Hindi man sila nagkasama ng matagal na panahon, para pa ring nilamutak ang kanyang puso dahil sa sakit na naaaninag niya sa boses nito.
“Ho?”
“Naalala mo na naman ba ‘yung asawa mo?” Tanong nito sa kanya pagkaraan.
“Mahal ko siya.”
“Pero, bakit mo siya iniwan?”
“Eh, hindi niya naman ako mahal,” matabang niyang sabi kaya bigla siyang napapiyok.
“Paano ka nakakasiguro? Hindi mo ba nararamdaman ang pagmamahal niya sa iyo kahit kaunti?” Tanong nito.
Hindi niya magawang sagutin ang tanong ng kanyang ama dahil alam niya sa sarili na ‘di nagkulang si Nhel upang ipinaramdam iyon.
“Ang dahilan kaya niya ako pinakasalan ay para makapaghiganti siya,” matabang niyang sabi.
“Siya nga pala ang tunay na ama ni Pedro Pedral.” Wala sa loob nitong sabi pagkaraan.
Bigla siyang natigilan nang makita niyang nagbago ang hitsura nito. Naningkit ang mga mata nito na para bang binalot ng pagkamuhi ang puso.
“Oho,” sabi niya pagkaraan ng ilang sandali.
“Mas maigi pang huwag mo na siyang balikan.”
‘Yun naman talaga ang gagawin niya, pero hirap na hirap siyang panindigan ito.
“Parang hindi ko na ho kaya.”
Naningkit ang mga mata nito pagkaraan at sabay sabing, “At sa palagay mo ba pahihintulutan kita?” Mabalasik na tanong nito.
Itutuloy…