ni Maria Angela Gonzales @Kuwentong Pag-Ibig | Marso 19, 2024
Hindi alam ni Via kung saan nagpunta si Nhel at labis na ang kanyang pag-aalala dahil gabi na, pero ‘di pa rin ito nakakauwi.
Mga katulong lang ang kanyang kasama. Ibig sana niyang makipagkuwentuhan sa mga ito, pero pilit nilang iniiwasan si Via.
“Nasaan ba si Nhel?” Hindi nakatiis niyang tanong.
“Wala kaming ideya.”
“Hindi man lang niya ako naisip,”
“Hindi totoo ‘yan,” madiing sabi nito.
Bigla siyang nanigas nang marinig niya ang boses ni Nhel. Hindi niya tuloy ito magawang lingunin at gusto na lamang niyang lumubog sa kanyang kinalalagyan.
“Alis ka nang alis!”
“May nilakad lang akong mahalaga.”
“Bakit hindi ba ako mahalaga?”
Bigla namang humagalpak ng tawa si Nhel.
“Naiisip mo rin ba ako?” Hindi niya napigilang itanong.
“Ofcourse.”
Ilang ulit siyang napalunok sa labis na kasiyahan. Ngunit, wala siyang lakas na loob para magtatatalon.
“Asawa kita, kaya walang ibang nasa isip ko kundi ikaw lang.”
Napurnada ang kilig na kanyang naramdaman nang maalala niya ang mga ginagawa nito.
“Ayokong maniwala,” nahagilap pa niyang sabi.
“Wala ka bang tiwala sa sarili mo? Kung may tiwala ka sa sarili mo, hindi mo iisipin na may ibang babae pa akong nagugustuhan dahil ikaw lang, sapat na.”
“Masyado ka lang bolero.”
“Hindi totoo ‘yan.”
“Hindi ko alam kung maniniwala ako sa iyo. Hindi dahil sa wala akong tiwala sa sarili ko.”
Marahas na buntong hininga ang pinawalan nito bago angkinin ni Nhel ang kanyang labi. Napakapit tuloy siya sa batok nito at ‘di rin niya nais na matapos ito.
Itutuloy…