Mabuti na lang at may mabubuting doktor na lubos na tumutulong para lamang makamit ang hustisya... P

PAO CHIEF PERSIDA ACOSTA / DAING MULA SA HUKAY HUSTISYA

NOBENTA Y NU­WE­BE (99) na ang natapos na forensic examination ng Public Attorney’s Office (PAO) Forensic Team sa mga bata, pulis, doktor at ilang matatanda na nama­tay sa side-effects ng ba­kuna na tumutugma sa deklarasyon ng Sanofi sa Department of Health-Food and Drugs Adminis­tration (DOH-FDA) noong ika-22 ng Disyembre, 2015.

“Totoong nagpapa­ram­dam ang mga biktima. Na­panaginipan ko sila na nag­tatakbuhan at naglalaro sa bahay namin. May lider sila, kahawig ng biktimang si SPO2 Vicente Arugay,” ang sinabi ni Ate Annie Gabito ng Volunteers Against Crime and Corruption (VACC).

Tila nakahanap ang mga batang nasawi ng sasandigan sa kabilang buhay, sa katau­han ni SPO2 Arugay. Kaya kahit mapait ang kanilang mga pinagda­anan, hindi pa rin na­wawala sa ka­nila ang tuwa.

Tila ipinaa­abot nila sa kani­lang mga naulila, na sa dulo ng kal­baryong ito ay mananaig pa rin ang pinakaa­asam na tagum­pay ng katoto­ha­nan at kataru­ngan. Ang pa­na­ginip ni Ate An­nie ay mag­silbi nawang panghaplos ng lung­kot sa mga naiwan ng mga biktima ng nakapipin­salang bakuna.

Ang ganitong mga klase ng inspirasyon ang so­lusyon upang mapalitan ng sigla ang mga naiwang pu­wang ng hapdi at lumbay ng mga su­makabilangbuhay.

Balikan natin ang nakara­an, noong ika-6 ng Oktubre, 2005, nagpaaral at nagpasa­liksik ang Department of Health (DOH) sa ilalim ng pangangasiwa ni Secretary Francisco Duque tungkol sa sakit na dengue (Department Personnel Order [DPO] 2005-2006).

Kasama sa pag­sasaliksik sina Dr. Lyndon See Uy at Dra. Maria Ro­sario Cape­ding. Noong ika- 22 ng Pebrero, 2007, ipi­nadala sa Thai­land ni Sec. Duque (DPO-2007-0896) si Dra. Maria The­resa Alera tungkol sa Pediatric Dengue Vaccine Initiative. Samantala, noong ika-15 ng Nobyem­bre 2007, ipinadala si Dra. Grace Me­dina upang dumalo sa Forum sa Regu­latory Forum on Clinical Eva­luation of Dengue Vac­cines(DPO-3397) habang noong ika-18 ng Setyembre 2009 ay du­malong muli si Dra. Grace Medina sa Thai­land sa bisa ng DPO 3862 tungkol sa Workshop on Re­gulatory Pathways for Den­gue Vac­cines.

Matapos manguna sa DOH ay lumipat sa Civil Service Commision bilang chairperson nito si Secre­tary Duque. Nang matapos din ang termino niya sa CSC ay naging consultant (DPO 2015-1977) at chairperson siya ng search committee ni dating Secretary of Health Janette Garin na naganap noong ika-4 ng Mayo, 2015. Kinabukasan, itinalaga ni Secretary Garin ang sarili niya bilang hepe ng FDA.

Pagkalipas ng limang (5) buwan, sumulat ang Sanofi upang payagan na mapa­sama ang dengue vaccine sa Philipine National For­mu­lary ng DOH.

Ik­a-22 ng Disyembre 2015, nagsumite sa FDA ang Sanofi ng declaration for authorization ng dengue vac­cine at inamin nila na may apat (4) na panganib at side-effects na maaaring ikama­tay ng mga mababa­kunahan nito tulad ng: anaphy­lac­tic/al­lergic reaction, vis­cerotro­pism, neurotropism at in­crease in severity of den­gue diseases.

Nagkaroon ng DBM-SARO noong ika-29 ng Disyembre 2015, (7 araw makalipas ang nasabing sub­mission for authoriza­tion), ito ay may halagang 3.5 bil­yon kasama ng pondo na hu­migit sa10 bilyon para sa ba­rangay health stations.

Bagaman, mapanganib ay sang-ayon pa rin sa cli­nical trial ang Sanofi na ipi­namahala kay Dra. Maria Rosario Capeding ng DOH­RITM (https://www.thelan­cet. com/journals/lancet/article/PIIS0140-673 (14) 61060-6/fulltext; Lan­cet. com, June 2014), itinuloy ang pag­bili sa napakalaking ha­laga para sa halos isang mil­yong Pilipinong bata, pulis at health workers, maging ang mga kaanak nila at 62% ang serious adverse events, ayon sa clinical study. May mga babala na pati ang mga Pilipino expert, subalit, nag­madali pa rin sila bago ma­ganap ang halalan noong Mayo 2016.

Alam pala nila ang pa­nganib sa buhay at kalusu­gan ng mga babakunahan nito, pero bakit itinuloy pa rin nila? Pati tuloy ang mga walang kamalay-malay ay nalugmok sa banig ng karam­daman at bingit ng ka­ma­tayan.

Ang naglalakad nang matulin, kung matinik ay ma­la­lim, anang salawi­kain. Kung ang naglakad nang paspas at walang pa­kunda­ngan sa kanyang dina­raanan ang napinsala, ‘yun ay bunga ng sarili niyang kagagawan.

Ngunit, kung ang gani­tong sitwasyon ay nakapin­sala sa mga inosente dahil sa kapabayaan at hindi pag­sasa­alang-alang sa buhay na mahalaga sa lahat — tila nag­silbi pa silang mga alay sa altar ng sakripisyo at ha­los wala nang katapusan ang torture (sakit ng ulo at kata­wan ng mga biktima) na may kasamang hinagpis at pag­hi­himagsik ng kalooban ng mga naiwanang pamilya.

Kaya nararapat lamang na ang magsilbing katapu­san ng lahat ng ito ay kataru­ngan.

(Itutuloy)