Paghahanda at bayanihan ngayong panahon ng kalamidad

ni Bong Go @Bisyo Magserbisyo | November 7, 2025

Tuwing panahon ng bagyo, hindi lang ulan at hangin ang kalaban natin kundi ang kawalan ng kahandaan. Damang-dama natin ang pananalasa ng Bagyong Tino na nagdudulot ng matinding pag-ulan, malalakas na hangin, pagbaha at pagguho ng lupa sa ilang bahagi ng Luzon, Visayas, at Mindanao. Patuloy ang pag-update ng mga otoridad hinggil sa lakas, galaw, at pinsalang iiwan nito kaya’t dapat tayong manatiling alerto at handa sa lahat ng oras. Higit sa lahat, patuloy din tayong magdasal at manalangin sa Diyos upang bigyan tayo ng lakas ng loob at gabay sa gitna ng pagsubok.

Muli kong ipinapaalala sa ating mga kababayan: huwag balewalain ang mga babala ng Philippine Atmospheric, Geophysical and Astronomical Services Administration (PAGASA) at ng inyong lokal na pamahalaan. Sa panahon ng kalamidad, ang disiplina at pakikipagtulungan ang pinakamabisang proteksyon. Tulad ng madalas kong sabihin, mas mabuti nang mag-ingat kaysa magsisi.

Naniniwala ako na ang kalusugan at kaligtasan ay magkaugnay. Kapag nasisira ang mga bahay at imprastraktura, naapektuhan din ang mga pasilidad pangkalusugan at ang kakayahan ng mga pamilya na manatiling ligtas at malusog. Kaya’t sa aking patuloy na health reforms crusade, sinisiguro kong ang ating mga komunidad ay hindi lamang nakatutok sa pagbangon pagkatapos ng sakuna, kundi sa pagiging handa bago pa man ito tumama.

Bilang principal author at co-sponsor ng Republic Act No. 12076 o ang Ligtas Pinoy Centers Act, isinusulong ko ang tuluy-tuloy na pagpapatupad ng batas na ito upang matiyak ang pagtatayo ng mga permanente, disaster-resilient, at fully equipped evacuation centers sa buong bansa. Mahalaga ito upang may ligtas na mapupuntahan ang ating mga kababayan sa tuwing may kalamidad.

Ako po ay nakikiusap sa mga kasamahan ko sa gobyerno. Bigyang prayoridad ang evacuation centers dahil batas naman po ito kaysa nasasayang sa flood control na ginagawang gatasan ng iilan.

Kaya nga po nananawagan ako: imbes na gamitin sa flood control, gamitin na lang sa evacuation center. Ilang libo ang pwedeng ipatayo kaysa mapunta sa pagnanakaw ng iilang oportunista. Kaya gamitin ang pera ng tao sa tama. Tumbukin natin ang may sala talaga. 'Yung may kalokohan, 'yung mastermind. Kailangan na makulong ang mga buwaya at managot ang nararapat managot.

Bukod dito, muling kong inihain ang Senate Bill No. 173 o ang Department of Disaster Resilience Act, na layuning lumikha ng isang ahensyang tututok lamang sa disaster risk reduction, preparedness, response, at rehabilitation—isang hakbang para mapalakas ang koordinasyon at pagiging epektibo ng ating mga programa laban sa sakuna.

Habang binabantayan natin ang epekto ng Bagyong Tino, sama-sama tayong magdasal at isama po natin sa ating mga panalangin sa Diyos ang mabilis na pagbangon ng ating mga kababayan na nasalanta ng kalamidad. Walang bagyong mas malakas sa isang bansang nagkakaisa para sa kaligtasan at kapakanan ng bawat Pilipino.  Sa mga tinamaan na ng Bagyong Tino, lalo na sa Kabisayaan, umaapela tayo sa mga ahensya ng gobyerno na tulungang makabangon kaagad ang ating mga kababayan.

Noong October 30, personal kong dinalaw at tinulungan ang 1,233 na kababayan mula sa iba’t ibang sektor sa Lupon, Davao Oriental. Patuloy kong sisikapin na makapag-abot ng tulong at suporta sa ating mga nangangailangan na kababayan sa abot ng aking makakaya.

Noong nakaraang linggo naman, nagtungo ang Malasakit Team sa iba’t ibang bahagi ng bansa upang maghatid ng tulong at agad na tumulong sa mga nasunugan sa Jaro, Iloilo City; Cagayan de Oro City; at San Andres Bukid, Manila.

Nag-abot din ng tulong ang Malasakit Team sa mga micro-entrepreneur sa La Paz, Loreto, San Luis, at Bunawan sa Agusan del Sur; at Tandag City, Surigao del Sur.

Bukod dito, ilang mga iskolar din ang tumanggap ng mga regalo mula sa Malasakit Team katuwang ang Greenland Integrated Farm sa Basey, Samar.

Bilang inyong Mr. Malasakit, hangad ko ang kaligtasan ng lahat dahil naniniwala ako na ang kalusugan ay katumbas ng bawat buhay ng bawat Pilipino. Kaya naman po patuloy akong magseserbisyo sa abot ng aking makakaya dahil bisyo ko ang magserbisyo.

---

Kung mayroon kayong nais idulog o ipaabot sa inyong abang lingkod, maaari kayong sumulat sa BISYO MAGSERBISYO ni Bong Go, BULGAR Bldg., 538 Quezon Ave., Quezon City o mag-email sa bisyo.magserbisyoo@gmail.com.

Paalala lamang na sana ay isama ninyo sa inyong mga liham ang inyong contact number upang mas madali namin kayong mapaglingkuran.

Kung kakalam ang sikmura ng mga nagdarahop ngayong Pasko, sino ang dapat sisihin?

ni Ka Ambo @Bistado | November 7, 2025

Paano na ang Pasko ng mga taga-VisMin?

Maraming post sa social media, pero kakaunti rito na may eksena na tumutulong ang gobyerno.

Nasaan ang emergency response?

-----$$$--

KAHIT may warehouse ng relief goods sa mga naturang lugar, tiyak na lulubog at masisira ang suplay sa naturang lugar ng kalamidad.

Hindi ito simpleng palpak na flood control projects.

Ito ay epekto ng mababaw at lipas nang estilo ng pamamalakad sa kapaligiran at lipunan.

-----$$$--

HANGGANG ngayon ay talamak pa rin ang illegal logging at dispalinghado na ingatan ang mga kabundukan.

Maging ang reforestation ay ‘inutil’.

----$$$--

SA isang demokratikong gobyerno, ang lahat ng kontrol sa gobyerno, kapaligiran at lipunan ay nakasandal sa ehekutibo.

Suporta lamang ang lehislatura at hudikatura.

----$$$--

Kapag pumalpak ang tatlong pundasyong ito ng demokratikong gobyerno — ehekutibo, lehislatura at hudikatura, sasaklolo dapat ang mga constitutional bodies tulad ng COA, Civil Service Commission, Comelec at Ombudsman.

----$$$--

RESPONSIBILIDAD ng ehekutibo na matiyak na kumikilos, maayos at aktibo ang mga nasa ilalim ng direktang hurisdiksyon niya tulad ng mga departamento at LGU.

Halimbawa, alter-ego ng Pangulo ang lahat ng sekretaryo ng departamento, at direktang nasa ilalim ng kanyang superbisyon ang lahat ng LGU — gamit ang DILG.

----$$$--

SA palpak na flood control project at iba pang proyekto — kakastiguhin dapat ng Malacañang ang DPWH; sa palpak na illegal logging at reforestation — ang DENR; at sa kabulastugan ng LGU — ang DILG ang magbabantay.

Lahat ng iyan ay direktang nasa ilalim ng Malacañang.

-----$$$--

NAWAWALAN na ng tiwala ang ordinaryong tao na makakarekober pa ang burukrasya.

Malinaw kasi na hindi lamang nag-ugat ang lahat ng ito -- sa panahon ng administrasyong Marcos Jr., bagkus ay kakambal na ito ng Republika ng Pilipinas.

----$$$--

Kung tayo ang tatanungin, malaki ang papel ng pribadong sektor, ordinaryong tao at mga botante upang makarekober sa kabulukan ng lipunan at gobyerno.

Sa demokratikong gobyerno, mauugat ang lahat sa mismong mga botante na “walang masulingan” kundi ang bumoto pabor sa kung sino ang popular na may badyet sa propaganda.

-----$$$--

ANG mga oligarko at negosyante ay nagkakaloob ng campaign fund, hindi upang mabago ang gobyerno at lipunan — bagkus ay kung sino ang makakakutsaba nila sa “pandarambong”.

Ang mga elected officials — ang ilan ay mga aktuwal na mandarambong — ismagler, gambling lord, drug lord, at criminal pero hindi nakakasuhan at nagkakamal ng salapi.

----$$$--

SA demokratikong proseso, mahirap matalo ang may “unlimited campaign fund” na hindi kayang pigilin mismo ng Comelec.

Ang mga hindi kuwalipikadong elected officials na ito ay naatasang gumawa ng batas — hindi rin pabor sa lipunan at ordinaryong tao, bagkus ay pabor sa malalaking korporasyon.

Mahirap tanggapin, ang mga oligarko pa rin ang may kontrol ng gobyerno — imbes ang ordinaryong botante.

-----$$$--

ANG pilosopiya, esensiya at sustansiya ng demokratikong gobyerno — dapat ay ang mayorya ng botante o ordinaryong tao ang makapangyarihan.

Sa ayaw o sa gusto mo, hindi iyan ang natutupad — pero iyan mismo ang ugat ng krisis at bulok na lipunan.

----$$$--

KUNG kakalam ang sikmura ng mga nagdarahop ngayong Pasko, sino ang dapat sisihin?Malinaw ang sagot: hindi lamang ang gobyerno, bagkus ay maging ang mga ordinaryong tao — lalo na ang mga botante.

---

Kung may reaksyon, sumbong o katanungan, sumulat sa ASINTADO ni Judith Sto. Domingo sa BULGAR Bldg., 538 Quezon Ave., Quezon City o mag-email sa asintado.bulgar@gmail.com.

Kabaitan, ‘wag ipagkait bagkus pairalin sa kapwa

ni Judith Sto. Domingo @Asintado | November 7, 2025

Mambabasa man tayo ng Bibliya o hindi pa, may napapanahong tagunton doon, sa Kawikaan 3:27: “Huwag mong ikait ang mabuti sa kinauukulan, pagka-nasa kapangyarihan ng iyong kamay na ito’y gawin.” Mungkahi ng bersikulong iyon na maglaan tayo ng kabaitan sa kapwa lalo pa kung ating makakaya. Maituturing pa nga itong tungkulin imbes na hamak na pagkakataon lamang.

Angkop ang usaping ito hindi lamang dahil World Kindness Day muli sa darating na Huwebes, ika-13 ng Nobyembre, sa maraming bahagi ng mundo. Bagkus ay karapat-dapat mapagmuni-muniha’t matalakay ito dahil sa rumaragasang salimuot sa kasalukuyan. Kung tutuusin, maituturing na ang kakulangan ng dalisay na kabaitan ang dahilan kung kaya’t laganap ang kaguluha’t pinsalang naidudulot ng isa’t isa sa ating bansa at maging sa ibang mga lupalop sa daigdig.

Bata pa lang tayo ay kabilang na sa mga itinuturo sa natin ang kagandahang-asal at ang kahalagahan nito sa sangkatauhan. Ngunit sa dami ng karanasan, responsibilidad o karangyaang maaaring matamo sa paglipas at matuling takbo ng panahon, tila natatabunan nang matindi ang ating likas na kakayanang maging mabait. Malinaw naman kung paano maging mabuting nilalang, ngunit tila nauuwi pa rin ang marami sa samu’t saring kamunduhan, na kapag nasita ay isisisi sa kamot-ulong pagsambit ng, “Tao lamang.”

Maraming kaparaanan upang makapag-alay ng kabaitan, at halos bawat sandali ay may kalakip na pagkakataon para rito. Marahil ay mainam din na ating isa-isahin ang nararapat na makatanggap ng ating bait.

Nariyan ang ibang tao, mga indibidwal na hindi natin kakilala o kaya’y ’di makikilala ngunit maaaring maapektuhan o maimpluwensya ang buhay sa pamamagitan ng ating mga gawain o adhikain. Sila ang mga binabaybay ang lansangan o kaya’y naglilinis at nagpapanatili nito. Sila ang mga naninilbihan para sa mga pampublikong sasakyan at maging ang kapwa mga pasahero ng jeep, bus, tren, motor at iba pa. Sila ang nagbebenta o nagkakaloob ng ating mga pangangailangang serbisyo o mga bagay, sa mga tindahan man, sa mga restawran o karinderya, sa pagawaan ng makukumpuning mga kasangkapan, sa mga beauty parlor o barberya, sa mga nasa presinto o himpilang

pang-bumbero, at sa kung saan pa. 

Kung may pagkakataon nga namang makapag-alay ng kagandahang asal o kabutihang-loob sa kanila o sa iba pa, estranghero man na baka pa nga’y iba ang pagkatao sa atin at marahil pa ay 'di natin makikita muli sa ating buhay o kaya'y ’di makakaalam na sila'y ating natulungan, aba’y huwag ipagkait ang pagiging mabait. Kung tayo pa nga ay may matimbang na kapangyarihan na makaaapekto ng daan-daan o libu-libong mamamayan, mas lalo nating isaisip at isapuso ang kabaitan, at iwaksi ang anumang bahid ng kasakiman na, sa bandang huli, ay makapipinsala, makapapanakit o, mas malala, makababawi pa ng inosenteng mga buhay. 

Siyempre, ang kinakailangan ding makatanggap ng kabaitan natin ay ang ating mga mahal sa buhay, pati na ang matalik na mga kaibigan. Kadalasan, dahil sila’y araw-araw nating kasama’t nakakasalamuha ang ating mga kapamilya’t katsokaran ay tila mas nagiging maiksi ang pisi ng ating pasensiya’t pag-unawa para sa kanila. Ngunit dahil ganoon ang kanilang estado sa ating buhay, lalo silang karapat-dapat na paglaanan ng kabaitan o kahit manaka-nakang pagtitimpi, masuklian man nila ito sa lalong madaling panahon o kahit tila abutin pa ng pagputi ng uwak.

Bukod pa sa mga iyan ay huwag nating kaligtaang maging mabait sa ating sarili. Sa gitna ng pag-aaruga at pagsusubaybay sa iba ay ’wag tayong makawaglit sa pagkalinga sa ating katawan, isipan, kalooban at damdamin. Marami ang paraan upang maipatotoo iyon nang hindi mauuwi sa kalabisan o pag-abuso, gaya ng pag-eehersisyo imbes na tumunganga o bumabad sa Internet, pagkain nang tama’t wasto imbes ng mapanganib sa kalusugan, pagtulog nang sapat at pag-iwas sa pagpupuyat, at sa tuwinang pagpahinga imbes na walang humpay sa pagkayod na tila wala ng bukas.

Kinakailangan din nating pagmalasakitan ang ating kapaligiran, hindi lamang ang ating mga bakuran o kalyeng tinitirhan kundi ang malawakang daigdig. Kung ating isasadiwa ang kahalagahan ng kalikasan at planeta, iiwasan nating mag-iwan o mapuntahan ng anumang karumal-dumal na kalat o basura ang mga kalye, dagat, gubat, ilog, lupain at iba pang mga panlabas na espasyo. Kung ayaw nating makakita ng kalayakan sa ating bahay, dapat ay hindi rin natin taniman ng kaaligutgutan ang sanlibutan na siya nating malawakang tahanan. Isama na natin sa paglalaanan ng kabaitan ang ating kapuwa mga nilalang, ang iba’t ibang uri ng hayop at maging ang sari-saring mga halaman at puno na pareho nating mga naninirahan sa mundong ito.

Pero bukod sa mga nabanggit, kanino pa tayo dapat maging mabait? Sa Maykapal, sa Panginoon. Sa pamamagitan ng ating pagdasal, sa mga iniisip, kilos at galaw, pananalig at pakikipagkawangggawa ay makapagpapamalas tayo ng kabaitan sa Diyos. Ituring din natin na isang napakalaking biyaya na tayo’y mabigyan araw-araw ng bagong pagkakataon upang maging mabait sa Kaniya at sa iba.

Madali ngunit mapaghamon ang pagpapakabait, na tila ba’y tumatahak ng napakataas at napakatarik na bundok. Ngunit kung tayo’y magtitiwala’t mananalig, at tutulungan ang isa’t isa, mas magiging bukal at magaan ang paglaan ng kabaitan.

Kung mamuhunan lamang tayo ng kabaitan sa bawat oras sa bawat araw, maaaring magbunga ito ng isang sansinukob na mapayapa’t tunay na maaliwalas at hindi nababalutan ng pagkabalisa’t pagkamuhi. Unti-unti, sa malaki man o kahit napakaliit na paraan, ang maiaalay nating mga punla ng kabaitan ay posibleng umusbong at magbunga ng kasaganahang pangmaramihan at makapagpalawak at makaparikit pa ng karagatan ng kabutihan.

---

Kung may reaksyon, sumbong o katanungan, sumulat sa ASINTADO ni Judith Sto. Domingo sa BULGAR Bldg., 538 Quezon Ave., Quezon City o mag-email sa asintado.bulgar@gmail.com.