Lumalalang pang-aabuso sa kababaihan, tuldukan!

ni Grace Poe - @Poesible | November 30, 2020

Kailan lamang, naimbitahan tayong magsalita sa 16 Days of Activism against Gender-Based Violence para pag-usapan ang karahasan nang dahil sa kasarian. Pinagtuunan natin ng pansin ang karahasan laban sa kababaihan.

Alam ba ninyo, na sa 2017 National Demographic and Health Survey, lumalabas na 1 sa 4 na Pilipina na may edad 15-49 ang nakaranas ng pisikal, emosyunal, o seksuwal na pang-aabuso mula sa kanilang asawa o kinakasama? Ang masaklap, hindi lamang ito dito sa ating bansa nagaganap. Itinuturing na worldwide phenomenon ang gender-based violence dahil 1 sa 3 babae ang tinatayang makararanas nito sa buong mundo.

Ang masama pa, kapag humihingi ang tulong ang mga biktima, hindi sila pinapansin at sineseryoso ng mga nakapaligid sa kanila dahil ito ay “away-mag-asawa” lamang. Dahil rito, maraming babae ang pinanghihinaan ng loob na magsuplong sa awtoridad. Samantala, ang iilang naglakas-loob ay nakararanas ng pang-aalipusta mula sa mga nakapaligid sa kanya.

Nakababahala na ngayong panahon ng pandemya, mas delikado ang kalagayan ng mga babaeng naaabuso. Isipin mo, nakakulong ka sa bahay kasama ang taong nagmamaltrato sa iyo. Sa ganitong situwasyon, mas malaki ang panganib na muli na namang makaranas ng karahasan ang babae sa kamay ng nang-aabuso sa kanya, lalo pa sa mga sambahayang apektado ang kabuhayan. Dahil sa limitadong paggalaw ng mga tao pati na ang tensiyon dulot ng kawalan ng trabaho at pagkakakitaan, lalong nagiging lantad ang babae sa kapahamakan sa kamay ng taong inaasahan niya sanang mag-alaga at magmahal sa kanya.

Ang karahasan laban sa kababaihan at sa kanilang mga anak ay isa sa pinakamalalang klase ng pang-aabuso ng karapatang-pantao dahil pangmatagalan ang epekto nito.

Sinasabi nating ilaw ng tahanan ang ating mga ina; huwag nating padilimin ang kanilang liwanag. Pangalagaan natin sila at proteksiyunan laban sa pananakit.

May batas na tayong umiiral para sa proteksiyon ng kababaihan, ang Republic Act No. 9262, o ang Anti-Violence Against Women and their Children Act. May Women’s Desk sa ating mga barangay at presinto. Kung dumaranas ng pang-aabuso mula sa asawa o karelasyon, maaaring dumulog sa Women’s Desk para sa kaukulang aksiyon at suporta. Kung may panganib sa kaligtasan at buhay, maaaring magbigay ang barangay ng Barangay Protection Order.

Ang isang lipunang malay sa mga karapatan ng kababaihan at iginagalang ang mga ito ay progresibo. Walang puwang ang pananakit sa kababaihan sa mundong sibilisado.

Maagap na paghahanda ang mas kailangan sa disaster preparedness

ni Grace Poe - @Poesible | November 23, 2020

Maaraw na sa maraming bahagi ng bansa, subalit marami sa ating mga kababayan ang patuloy pa ring dumaranas ng epekto ng nagdaang mga bagyo sa ating bansa. Ang mga binaha, naglilinis pa rin ng kanilang mga bahay na pinasok ng tubig na may putik. Wala pa ring kuryente sa ilang bayan. May mga kababayan tayong nasa evacuation centers pa rin dahil nasira talaga ang kanilang tahanan.

Nitong nakaraang mga linggo, nagsama-sama ang ating volunteers sa Panday Bayanihan para mag-repack at magpahatid ng ating tulong sa mga kababayan natin sa Albay, Camarines Sur, Catanduanes, Cagayan Valley, Marikina, at Quezon. Sa pamamagitan ng relief goods, umaasa tayong naramdaman ng ating mga kababayan ang malasakit sa kanila. Ganito rin ang ginagawa ng napakarami nating kababayan na nagtulung-tulong magsagawa ng donation drives at relief operations para sa mga sinalanta ng bagyo.

Bagama’t napakagandang tingnan ang pagbabayanihan ng ating mga kababayan, hindi natin dapat iasa sa pribadong sektor ang pagtugon sa pangangailangan ng mga nasalanta ng kalamidad. Kailangan nating agapan ang trahedya bago pa ito mangyari. Hindi uubrang reaksiyon lamang tayo: mahalagang maging maagap. Ang paghahanda sa bawat sakuna ay kailangang isagawa sa sistematikong paraan para mabawasan, kung hindi man maiwasan, ang pinsala ng kalamidad.

Ang ating ipinapanukalang Department of Disaster Resilience sa ilalim ng Senate Bill No. 124 ay inihain natin dahil ang mga kalamidad ay realidad ng ating bansa. Hindi tayo nawawalan ng bagyo kada taon. Nakararanas tayo ng mga lindol, at hindi natin alam kung kailan darating ang kinatatakutan nating “The Big One.” Kailangan natin ng kagawaran na ang trabaho lamang ay magplano, maghanda, at magsaayos ng mga polisiya at plano para sa mitigasyon at pagtugon sa mga kalamidad.

Naniniwala tayo sa “rightsizing” sa pamahalaan. Puwedeng magkaroon ng reorganisasyon para sa mga ahensiyang nakumpleto na ang dapat nilang gawin sa ilalim ng batas para mabigyan ng puwang ang mga bagong kagawaran base sa pangangailangan ng ating bansa.

Bigyan natin ng prayoridad ang komprehensibong paghahanda at pagtugon sa mga kalamidad para hindi paulit-ulit ang ating problema.

Ahensiya na tutugon sa malawak na epekto ng mga sakuna at trahedya, oks!

ni Grace Poe - @Poesible | November 16, 2020

Hindi pa man natatapos ang problema natin sa coronavirus, narito at ayaw yata tayong tigilan ng pagsubok ngayong 2020. Sunud-sunod na sinalanta ng mga bagyo ang ating bansa. Hindi pa man nakababangon mula sa pananalasa ng isa, hindi pa man nakapagpapagawa ng mga tinangay na bubong at nakapagbabalik ng kuryente sa maraming bayang apektado, may bagong malakas na bagyo na namang pumasok. Kumbaga sa pelikula, back-to-back ang bagyong tumama sa atin.

Kung Storm Signal No. 5 ang Rolly, matinding pagbaha naman ang dala ni “Ulysses”. Naririnig at nababasa natin na para itong “Ondoy” — napakalawak ng sakop ng pagkawasak. Mula Bicol hanggang Cagayan, pinahirapan at patuloy na pinahihirapan ang ating mga kababayan. Hanggang ngayon, nakalubog pa rin sa tubig ang maraming komunidad.

Bagama’t may ayudang inihahanda ang pamahalaan, hindi maikakaila ang kahalagahan ng tulong ng pribadong sektor sa pagsaklolo sa mga biktima ng kalamidad. Ang espiritu ng bayanihan ay buhay na buhay. Maraming Pilipino ang nagkukusang magsagawa ng relief operations para sa mga apektado ng bagyo sa iba’t ibang lugar sa bansa.

Bukod sa pagre-repack ng relief goods na dinala at dadalhin pa sa iba’t ibang probinsiya, ang ating volunteers sa Panday Bayanihan ay nagkusang pumunta sa Marikina para maglagay ng food station upang makapagbigay ng mainit na lugaw sa mga apektadong residente ng Tumana. Sa bawat mangkok ng lugaw na nagpainit ng sikmura ng mga nilalamig dahil sa bagyo at baha, naipadama natin sa ating mga kababayan na hindi sila nalimutan sa panahong ito.

Gayunman, kailangan nating aminin sa ating sarili na ang relief operations, bagama’t napakahalaga ay panandaliang solusyon lamang. Higit kailanman, nakikita natin ang problema ng ating bansa sa disaster risk and reduction management. Kailangan natin ng malawakang kalibrasyon at pagsusuri sa sistema ng pagpaplano at pagtugon natin sa bawat kalamidad na darating at dumarating sa ating bansa. Kailangan natin ng dedikadong ahensiya na ito talaga ang magiging tugon para maiwasan ang ganito kalawak na trahedya.

Inihain natin ang Senate Bill No. 124 o ang panukalang “Philippine Disaster Risk Reduction and Management System Act” para sa pagbubuo ng disaster risk reduction management department na paglalaanan ng pamahalaan ng tatlong porsiyento ng kabuuang pondo nito. Sa dalas magkaroon ng kalamidad, lalong nakikita ang pangangailangan sa masusi at sistematikong paghahanda.

Hindi natin mababago na ang Pilipinas ay nasa daanan ng bagyo, pero mapagpaplanuhan at magagawan ng sistema ang paghahanda para sa kaligtasan ng ating mga kababayan, pati na ang pondo para sa pangangailangan ng mga maaapektuhan. Maaayos natin ang koordinasyon sa mismong mga sangay ng gobyerno para sa pamamahala ng mga dam, kasama na ang pagbibigay-babala kapag magpapawala ito ng tubig at ang posibleng epekto nito sa bawat komunidad.

Hindi huling bagyong dadanasin ng Pilipinas ang “Rolly” at “Ulysses”. Tutukan natin ang disaster risk reduction and management para hindi maulit ang lawak ng pagkawasak sa ating mga komunidad.