Hiwaga ng buhay sa bawat isa

ni Fr. Robert Reyes - @Kapaayapaan / Patakbo-takbo | November 11, 2022

Paano isasalarawan ang pagdaloy ng biyaya ng Diyos? Ito ang unang pagbasa noong Miyerkules, “… Patungo sa silangan ang tubig na ito, pababa sa Arabah. Kapag nakarating ang tubig sa namamahong dagat, magiging malinis ang tubig-dagat. Saanman makarating ang agos ng ilog ay mabubuhay ang maraming isda at mananariwa ang tubig. Magiging masagana ang buhay sa maaabot ng daloy nito.

“Malapit sa ilog sa magkabilang panig, sisibol ang lahat ng uri ng namumungang punong-kahoy na hindi malalanta at palaging magkakaroon ng saganang bunga; mamumunga ang mga iyon, buwan-buwan sapagkat dinidiligan ng tubig na nanggagaling sa Templo. Magiging pagkain ang mga bunga ng mga at gamot naman ang mga dahon.”

Parang tubig na dumadaloy galing sa bundok ang biyaya ng Diyos. Kapag umagos ito sa naghihintay na namamahong dagat, magbabago ang namamahong tubig-dagat. May kakayahang linisin ng sariwang tubig ang nangangamoy at namamatay na tubig-dagat. At ganito ang biyaya ng Diyos kapag ito ay pumasok sa isip, puso, diwa at kaluluwa natin, hindi maaaring hindi magbago at malinis.

At dahil malinis, sariwa at buhay ang tubig na dumadaloy sa ibaba, ito ay pagmumulan ng bagong buhay. Maraming namumungang puno ang sisibol sa gilid ng malinis at sariwang tubig. Dadami ang kabutihang magpapasigla sa buhay at magpapagaling pa ng mga sakit. At ito ang mahalaga at bukod-tanging kabuluhan ng biyaya ng Diyos—kapag may daloy, may buhay.

Noong Martes ng gabi ay inanyayahan akong magmisa para sa yumaong babae. Bago magsimula ang misa, tinanong ko ang mga anak nito kung ilang taon na ang kanilang ina. “67 taong gulang po,” sagot ng mga anak. Tinanong ko rin kung kailan ang kanyang kaarawan. “Ika-23 ng Pebrero, 1955 po,” sagot nila.

Nagulat ako at natigilan dahil isang araw lang ang tanda sa akin ng kanilang ina at oras lang marahil ang tanda niya sa akin. Magkaedad kami ng babae ngunit tumigil na ang tumibok ng kanyang puso at tumigil na ang pagdaloy ng dugo sa kanyang ugat. Wala nang tibok ng puso. Wala nang daloy ng dugo. Patay at matigas na siya. Tahimik akong nagpasalamat sa Diyos na buhay at binubuhay pa Niya ako. Kinabukasan, Miyerkules, nagkita-kita kami ng ilan sa aking mga classmates sa hayskul 1972. Isa-isa kaming dumating sa pinagkasunduang lugar. Nakatutuwang makita ang mga classmates na kay tagal nang hindi nakikita. Napakasayang buhay pa sila at buhay pa ako. Kay laking biyaya na buhay pa kaming lahat. At tahimik ko na namang naisip ang babaeng minisahan ko noong Martes ng gabi. Kasing tanda namin siya.

Samantala, mula simula hanggang matapos ang misa, nakita ko ang masaya’t buhay na buhay na mukha ng mga parukyanong handang muling maglingkod. Tahimik kong nakita’t nadama ang lubhang banal at dakilang pagdaloy ng biyaya ng Diyos, hindi lang sa bawa’t isang parukyanong naroroon kundi sa buong parokyang na pawang ilog na dinadaluyan ng sariwa, matamis at buhay na tubig ng biyaya ng Diyos.

Sa kabila ng aming kahinaan at kasalanan. Sa kabila ng mga bumabara sa aming kani-kanyang buhay, tinatanggal ng Diyos ang bara at hinahayaan niyang dumaloy ang Kanyang buhay. Amen

Kilalanin ang paring deboto ng Poong Nazareno

ni Fr. Robert Reyes - @Kapaayapaan / Patakbo-takbo | October 29, 2022

Hindi karaniwan sa mga pari ang maging deboto sa Poong Hesus Nazareno. Mas marami ang deboto ng Mahal na Birheng Maria. Bakit? Dahil kakaunti ang lumaki na nagsisimba sa simbahan ng Itim na Nazareno sa Quiapo at sumasama sa prusisyon ng Nazareno sa pista nito. Kakaunti rin sa amin ang ipinanganak at lumaki sa paligid ng Quiapo at naging deboto ng Poong Hesus Nazareno. Kaya kapag tinanong ang maraming pari tungkol sa debosyon sa Poong Hesus Nazareno, kakaunti ang makasasagot. Ngunit, mapalad tayong nakilala ang isang paring deboto ng Poong Hesus Nazareno. Kilala siya bilang Padre Pong, ngunit ang tunay niyang pangalan ay Fr. Emmanuel del Rosario.

Mula nang makilala natin si Padre Pong, nagsimula na ang ating pagmulat sa mga bagay na hindi natin masyadong pinapansin at pinapahalagahan.

Una, higit nating naintindihan at naramdaman ang tunay na init at kapangyarihan ng debosyon sa Poong Hesus Nazareno.

Pangalawa, ang koneksyon ng debosyon sa Poong Hesus Nazareno sa maralita at simpleng mananampalataya.

Pangatlo, ang malalim na paniniwala sa hiwaga at himala ng pamamanata tuwing Pista ng Nazareno tuwing Enero.

Pang-apat, ang kahalagahan ng pagpoprusisyon patungo sa Diyos.

Panlima, ang pagbuo at patuloy na pagbubuo ng pamayanan ng mga deboto ng Poong Hesus Nazareno.

At higit sa lahat, ang kakaibang pananampalataya ng milyun-milyong deboto na lumalahok sa Traslacion mula Luneta hanggang Katedral ng Nazareno sa Quiapo. Sa mahirap at minsang mapanganib na paglalakad ay merong panalangin at inaasahang milagro ang lahat. Anu-ano ang mga panalanging ito? Taimtim na ipinagdarasal ng mga deboto mula sa maliliit at materyal hanggang sa matatayog na moral at espirituwal na kahilingan.

Sa Quiapo ng Nazareno lumaki at nagkaroon ng malay si Padre Pong. Galugad niya ang mga kalye at eskinita ng buong Quiapo. Ito marahil ang dahilan kung bakit walang palamuti at arte ang pagkatao ni Padre Pong. Mula sa pagkilos hanggang sa pananalita damang-dama ang pagiging masa at makamasa ng Paring taga-Quiapo at deboto ng Nazareno.

Noon Huwebes, nagtungo ang ilang kaibigan ni Padre Pong sa simbahan ng Nazareno sa Quiapo upang ipagdiwang ang ika-40-araw ng kamatayan ni Padre Pong.

Mula nang makilala natin si Padre Pong, iba na ang tingin at pakiramdam ko sa Simbahan at Imahe ng Poong Hesus Nazareno. At naroroon kaming mga pari sa Simbahan ng Nazareno kasama ang mga abo ni Padre Pong na nakalagak sa kahoy na urn.

Sa omeliya ni Padre Leo, ang barkadang pari ni Padre Pong, ikinuwento nito ang pakiusap ng bagong Rektor ng Simbahan ng Poong Hesus Nazareno na dumalaw silang tatlo sa simbahan ng Quiapo na walang nakakaalam. Nagmisa ang dalawang nakababatang paring sina Pong at Leo, samantalang umupong kasama ng mga karaniwang mananampalataya si Padre Jun. Isa marahil itong katangian ng mga deboto ng Nazareno. Bagama't nagsusuot ang mga ito ng mga damit at t-shirt na may tatak ng mukha ng Poong Hesus Nazareno, isa lang silang tuldok na hindi mapapansin sa dagat ng karamihan.

Walang pagmamalaki at yabang ang Nazareno. Ganun din ang mga deboto nito. Ito marahil ang elementong nawawala o nakakalimutan sa opisyal na katekismo ng simbahan. Paano ba ituturo ang pagiging simple at pagiging mababang-loob?

Sa misa ng alas-6: 00 ng gabi sa huling parokya ni Padre Pong, ipinagdiwang namin ang kanyang ika-40 araw ng kamatayan. Dalawa lang kaming paring nakadalo at iilan lang ang mga parukyanong dumalo. Naikuwento natin sa omeliya ang tinig na parang bumulong noong umagang naghahanda tayo ng omeliya. Parang bumulong si Padre Pong, “Simplehan mo lang Pre!” At dito umikot ang omeliya. Nagkataon ang ebanghelyo ay tungkol sa paghahambing ni HesuKristo sa kaharian ng Diyos sa makipot na pintuan. Samantalang maraming mahihirapang pumasok sa kaharian ng Diyos, malinaw sa buhay ni Padre Pong kung paano pumasok sa pintuang makipot ng kaharian ng Diyos.

Ito pala ang naging buhay at mensahe ng Paring Deboto ng Nazareno. Sa magulo, kalat, masalimuot, komplikadong buhay at pakinggan natin ang garalgal na tinig ng paring deboto ng Nazareno… Simplehan mo lang Pre!

Suporta sa pelikulang Pinoy ang kailangan, hindi pag-ban sa K-Drama

ni Fr. Robert Reyes - @Kapaayapaan / Patakbo-takbo | October 17, 2022

Sa kapihang tinawag naming Kape Josefino, na matatagpuan sa parokyang aking pinaglilingkuran, mababasa ang panawagang: IMULAT, ISULAT AT IPAHAYAG! Sa ibabaw naman, mababasa ang mga sumusunod: Kape, Tinapay, Aklat at iba pa!

Ano'ng klaseng kapihan ito kung merong slogan na pawang walang kinalaman sa pag-inom ng kape at ang mga produkto'y pawang hindi naman karaniwang kaulayaw ng kape at tinapay, tulad ng aklat?

Kakaibang kapihan ang aming nasimulan sa parokya dahil hindi lang ito para sa kape at tinapay, kundi sa pagbabasa, pag-iisip, pagsusuri, pananaliksik, pagpapalitan ng kuru-kuro at pagpapalawak at pagpapalalim ng kamalayan.

Bahagi pa ba ng misyon ng simbahan ang pagmumulat at pagtataas at pagpapalawak ng kamalayan ng lahat, lalo na ng kabataan? May kaugnayan ba ang pananampalataya sa kamalayan at kung paano at gaano kalalim at kalawak mag-isip at sumuri ang mananampalataya?

Mismong si HesuKristo ay nagbabala, “Huwag tayong tulad ng mga bulaang propeta at masasamang guro ng batas na pawang bulag na umaakay sa bulag!” (Mateo 15:14) 'Yan din ang narinig natin noong araw sa awit ni Florante, “Bulag, Pipi at Bingi.”

Sa kabilang banda, inireklamo ni Senador Jinggoy noong mga nakaraang araw ang pawang pagbagsak ng industriya ng pelikulang Pinoy at kapalit nito ay ang pagtaas ng paghanga sa industriya ng mga Koreano.

Ang panukalang solusyon ng Senador ay ipagbawal na ang mga “banyagang telenovela” sa ating bansa. Nagtamo ng batikos ang Senador. Hindi nakapagtatakang protektahan ng Senador ang industriya ng pelikulang Pinoy dahil dito siya nanggaling.

Kaya't mahalagang itanong sa puntong ito, kung ano ang tunay na dahilan bakit humihina at bumababa ang hatak ng mga pelikulang Pinoy? Baka lumalabnaw at humihina na rin ang kamalayan at tahasang pagkilala ng mamamayan sa pagkataong Pinoy. Hindi ba’t gayundin ang nangyari ng naramdaman ng marami ang sobrang pagkahumaling nila sa mga pelikulang gawa sa Hollywood?

Hindi pagbabawal sa K-drama, ang kailangan kundi pagsuporta sa paglikha ng maganda’t mahusay na mga pelikulang Pinoy.