Bilyonaryong Mafia ang Mahal Ko (48)

ni Maria Angela Gonzales @Kuwentong Pag-Ibig | Ika-4 Araw ng Abril, 2024

““Shit!” Bulalas ni Nhel. 

Gusto niyang magsisi na hinayaan niyang umalis si Via. Malalim na buntong hininga ang kanyang pinawalan. Alam niyang nasira na ang kanyang plano dahil hindi na niya maitutuloy ang kanyang binabalak na paghihiganti.

“Pero, hindi naman sila magkadugo!” Buong diin niyang sabi. 

“Boss…”

“What?” 

Pasinghal niyang tanong sa tauhan niyang bahagyang napaigtad sa sobrang gulat, at para bang gusto niya itong sesantehin nang mga oras na iyon.

Sa lahat kasi ng ayaw niya ay iyong iniistorbo siya. Napamura na naman siya dahil napagtanto niyang wala rin naman siyang ginagawa.

“May tawag kayo, sir,” wikà nito

“Who?” Tanong niya kahit alam na niya ang sagot.

“Ang mama n’yo po.”

Kahit na wala siyang gustong makausap kundi si Via, kinuha pa rin nito ang cellphone.

Hindi na siya nagtaka kung bakit hindi niya cellphone ang iniabot nito.

Una sa lahat kasi ay hindi niya ipinagkakatiwala sa kanyang mga tauhan ang kanyang gamit kahit gaano pa ito ka-loyal sa kanya. Mahirap na siyempreng magkamali.

Pangalawa, kahit naka-loudspeaker ang kanyang phone, hindi pa rin niya ito napapansin dahil nagla-landing ang kanyang isipan kay Via.

“Boss…”

“Damn!”

“Gusto niya pong makasama kayo sa lunch.”

“Pupunta ko!” Matigas niyang sagot. 

Kahit wala siya sa mood, naisip niyang hindi siya dapat nag-iisa. Kailangan niyang gamitin ang kanyang isip. 

Marahas na buntong hininga lang ang kanyang pinawalan. Ngunit, nais niyang isama roon si Via. Nang pumasok sa isip niya ang kanyang asawa, napangiti siya. At kitang-kita sa kanyang mukha ang pagka-miss sa kanyang misis. Kaya agad siyang tumayo at gumayak para puntahan si Via.

Itutuloy…

Bilyonaryong Mafia ang Mahal Ko (47)

ni Maria Angela Gonzales @Kuwentong Pag-Ibig | Ika-3 Araw ng Abril, 2024

“Hindi nga ako mahal ni Nhel,” sabi ni Via sa kanyang sarili. 

Kung tunay kasi ang pagmamahal nito sa kanya, dapat sana ay pinupuntahan na siya nito sa kanilang tahanan. 24 hours na rin itong hindi nagpapakita o nagpaparamdam man lang.

Umaasa pa rin si Via sa pagmamahal ni Nhel, ngunit kumukontra ang kanyang utak. Sabi pa nito, “Kung pinapahalagahan ka ng lalaking natutunan mong mahalin, dapat sana ay kasama mo na siya ngayon.” 

Kumirot lalo ang puso niya na para bang pinipiga. Naisip niya rin kasi na baka kasama na ni Nhel ang babaeng kanyang pinagseselosan, at ‘yun ay walang iba kundi si Mariz.

Marahas na buntong hininga ang kanyang pinawalan. Talaga kasing parang may maliit na tao sa kanyang loob na nagsasabing kung hindi lang siya pumasok sa eksena, baka nagkatuluyan na sina Mariz at Nhel. Isang malakas na pagsinghap ang kanyang pinawalan na kung totoong peke ang kanilang kasal, ibig sabihin, maaari pa rin silang maikasal. 

“Ramdam na ramdam ko ang galit niya.”

Sa puntong iyon, napatingin siya sa kanyang Tatay Pedro.

“Kailan?”

“Noong araw na kunin ka niya “

Hindi pa man niya napapakinggan si Nhel, durog na durog na ang kanyang puso. Tiyak naman kasi niyang mas masasaktan lang siya kapag nalaman niya ang katotohanan kaya mas maigi pang paganahin na lang niya ang kanyang utak.

Kung nagtanim nga ng sama ng loob si Nhel sa ama nito, natural lang na gawin nito ang lahat para makapaghiganti. Nasaktan na naman siya sa kaisipang peke ang pagnanasa sa kanya ni Nhel.

“So, tunay nga na pinaglaruan niya lang ako?”

“Anak…”

“Si Nhel ang tunay mong anak.”

“Pero, anak din kita.”

“Hindi mo naman ako kadugo.”

“Kahit kailan ‘di ko naisip ‘yan. Mula nang maging asawa ko ang nanay mo, itinuring na rin kita bilang isang tunay na anak.”

Mas lalong bumigat ang kanyang dibdib. Ibig kasing sabihin noon, may karapatan talagang magalit si Nhel sa kanila.

Itutuloy…

Bilyonaryong Mafia ang Mahal Ko (46)

ni Maria Angela Gonzales @Kuwentong Pag-Ibig | Ika-2 Araw ng Abril, 2024

Kahit ano’ng awat ang gawin ni Nhel, hindi niya pa rin magawang pigilan si Via na umalis sa kanyang poder. Gayunman, hindi ibig sabihin nu’n ay pinapakawalan na niya ito.

“Akin ka lang,” gusto sana niyang ibulalas ngunit hindi siya nakakasiguro kung ikatutuwa o ikagagalit iyon ng kanyang asawa. Unang kita pa lang niya sa picture ni Via, may kakaiba na siyang naramdaman. Para ngang agad niyang nakalimutan kung ano ang papel nito sa buhay ng kanyang ama.

“Mabuti naman at dumating ka na,” wika ni Pedro nang dumating si Via. 

Hindi man ito ang kanyang tunay na anak, sila pa rin ang higit na may pinagsamahan.

Ipinilig niya ang kanyang ulo. Nakakasiguro kasi siya na hindi lang iyon ang tunay na rason. Ang totoo ay sobra siyang nakokonsensya dahil nadadamay pa si Via. Tama naman si Nhel, si Via ang kahinaan ni Pedro. Paanong hindi siya makokonsensya, sobra na ang pagsasakripisyong ginagawa ni Via. Kung hindi naman kasi siya nagsugal nang nagsugal, paniguradong hindi mapapahamak si Via.

“Ano’ng nangyari?” Gilalas niyang tanong.

Kahit hindi sigurado si  Via, awtomatiko ang kanyang pagluha paano ba naman kasi ang bilis pumayag ni Nhel na umuwi sa kanila na para bang wala itong pakialam sa kanya.

“Galit siya sa akin, kaya ikaw ang pinaghihigantihan niya.” Sambit ni Pedro

“Bakit mo kasi siya pinabayaan?”

“Hindi ko alam na nabuntis ko si Marie. At isa pa, ayaw sa akin ng kanyang pamilya.” Mahinang sabi ni Tatay Pedro. 

“Sa katunayan, nakipaghiwalay si Marie sa harapan mismo ng kanyang pamilya.” Dagdag pa nito.

Muli na namang napamura si Pedro. Para kasing dinudurog ang kanyang puso. Muli na namang nanumbalik ang sakit na kanyang nararamdaman noon na pilit niyang kinakalimutan. 

Itutuloy…