ni Chit Luna @News | July 26, 2025
File Photo: World Health Organization (WHO)
Ang mungkahi ng World Health Organization (WHO) na magpataw ng “sin taxes” sa matatamis na inumin, alak, at tabako upang punan ang kakulangan sa badyet nito ay maglalagay ng hindi patas na pasanin sa mga manggagawa sa mga umuunlad na bansa, ayon sa isang pandaigdigang grupo ng mga konsyumer.
Sa pamamagitan ng 3 by 35 Initiative nito, hinihikayat ng WHO ang mga miyembrong bansa na makabuluhang itaas ang presyo ng alinman o lahat sa tatlong produktong ito ng hindi bababa sa 50 porsyento pagsapit ng 2035 sa pamamagitan ng pagtaas ng buwis — na diumano’y upang mabawasan ang konsumo at makalikom ng kita sa panahon ng lumiliit na development aid at lumalaking pampublikong utang.
Ang panukala ng WHO na gamitin ang mga buwis na ito upang matugunan ang tinatayang $600 milyong kakulangan sa badyet sa 2025 ay isang “war on the working class” at “regressive social engineering”, ayon kay Martin Cullip, international fellow ng The Taxpayers Protection Alliance (TPA) Consumer Center sa London.
Sa isang ulat ng Reuters, nagpahayag din ng pag-aalala ang International Council of Beverages Associations (ICBA) na patuloy na hindi pinapansin ng WHO ang higit isang dekadang malinaw na ebidensya na ang pagbubuwis sa matatamis na inumin ay hindi kailanman nagpabuti sa kalusugan o nagpababa ng obesity sa kahit anong bansa.
Sa parehong ulat ng Reuters, tinawag ng Distilled Spirits Council na “misguided” ang ideya ng WHO na itaas ang buwis bilang paraan upang mabawasan ang pinsalang dulot ng alak, at idinagdag na hindi nito mapipigilan ang pang-aabuso sa alak.
Imbes na tunay na mapabuti ang pampublikong kalusugan, ang mga buwis na ito na iminungkahi ng mga hindi halal na opisyal ng WHO ay maglalagay ng hindi patas na pasanin sa mga mababa ang kita, lalo na sa mga umuunlad na bansa, ayon kay Cullip. Iginiit niya na layunin ng WHO na kumuha pa ng mas maraming pera mula sa mga konsyumer at nagbabayad ng buwis sa pamamagitan ng malawakang “sin taxes” sa tabako at alak, at posibleng sa iba pang produktong itinuturing nilang hindi malusog.
“The WHO proposal would impose an unfair burden on industries and ordinary citizens, especially the most vulnerable in developing countries, and risks further alienating the very public the WHO aims to serve,” ayon kay Jess Arranza, Chairman Emeritus ng Federation of Philippine Industries (FPI).
Sumang-ayon si Arranza na ang tunay na progreso sa pampublikong kalusugan ay nangangailangan ng pananagutan, makabago at epektibong estratehiya para sa harm reduction, at tunay na pag-unawa sa mga sosyo-ekonomikong hamon, ngunit binigyang-diin niyang “relying on regressive taxation and an outdated, top-down approach” ay hindi makikinabang sa kalusugan ng publiko.
“Education, not excessive taxation, is the more sustainable path to long-term behavior change and better health outcomes,” dagdag pa ni Arranza.
Ang mungkahi ng WHO na “sin tax” ay kasunod ng hakbang ng Estados Unidos na bawiin ang bilyong dolyar mula sa mga pandaigdigang programa sa kalusugan ng organisasyon dahil sa umano’y kawalan ng bisa at maling pamamahala.
Binigyang-diin ni Cullip na matapos tukuyin ni WHO Director-General Dr. Tedros Adhanom Ghebreyesus ang pangangailangan para sa mga reporma, tila nakahanap ang ahensya ng paraan upang iwasan ang isyu ng hindi maayos na paggasta sa pamamagitan ng paglalagay ng karagdagang pasanin sa mga nagbabayad ng buwis.
Ang WHO ay kumikilos sa labas ng demokratikong pananagutan, ngunit may napakalaking impluwensya sa mga pambansang polisiya sa kalusugan, lalo na sa mga bansang mababa at katamtaman ang kita, ayon kay Cullip. “And yet, the public foots the bill through national contributions, charitable donations, and now, potentially, through higher prices on products they legally choose to use.
”Binatikos niya ang WHO sa pagsusulong ng makitid at self-righteous na modelo ng pampublikong kalusugan na matagal nang pinabulaanan, at sa paggamit ng isang lumang pamamaraan na parang galing pa sa panahon ng prohibition, kung saan ang pagpapataw ng sin taxes ang tanging sandata.
“Instead of evolving with science and supporting modern harm reduction strategies, the WHO remains hostile to innovation, particularly in the case of reduced-risk nicotine products,” ayon kay Cullip.
Binigyang-diin niya na ang mga magbabayad ng presyo para sa mga panukala ng WHO ay hindi aniya, “the corporations, the policymakers, the NGO elites flying business class to conferences. No, it’s regular people, especially in poorer countries, who will bear the cost.”
Tinawag ni Cullip ang mga sin tax na iminungkahi ng WHO bilang “regressive by design”, at nagbabala na ang ganitong hakbang ay, “hit low-income populations the hardest, many of whom already face enormous barriers to accessing basic healthcare. For someone barely scraping by, a tax on a legal product they enjoy or rely on is not just a health nudge. It’s a slap in the face.
”Hinimok ni Cullip ang WHO na talikuran ang diskarte sa pampublikong kalusugan na ginagabayan ng matigas at moralistikong pananaw, at sa halip ay ituon ang pansin sa praktikal at evidence-based na solusyon na tunay na makapagpapabuti sa buhay ng mga tao.
