Bulgarlicious Recipe: Chikarekaramen

ni Michelle Sison @Life & Style Recipe | October 4, 2025

Exploring the vibrant taste of classic Kare-kare into the next level of goodness!

Presenting…

CHIKAREKARAMEN

For 2 Pax

Ingredients:

½ Pack Rice Noodles

Boneless Chicken Thighs (2pcs)

Chicken Stock (1 Liter or 4 cups)

Chicken Cube (1pc)

Peanut Butter (1 cup)

Minced Garlic (1tbsp)

Chopped Onions (½ cup)

Chopped String Beans (½ cup)

Small Sliced Eggplant

Pechay (1pc)

Chopped Cilantro (¼)

Annatto seeds (1tsp)

Oil 1tbsp

Cornstarch (2tbsp)

Fish Sauce (3tbsp)

Sugar (1tbsp)

Bagoong (1tbsp)

Salt & Pepper to taste

Procedure:

Make the sauce

Put oil in a casserole and fry the annatto seeds for 1 minute.

Strain the annatto seeds and place back the annatto oil into the casserole.

Sauté the garlic and onions until fragrant for 2 minutes.

Add the peanut butter, chicken cube, fish sauce, sugar, and chicken stock. Mix well until combined.

Let it simmer and set aside.

For Toppings

Place the rice noodles in a bowl covered with cold water.

In a saute pan, fry the sliced eggplant until medium brown.

Season the chicken thighs w/ salt & pepper then dredge it w/ cornstarch. Pan fry until fully cooked.

In a boiling water, blanch the string beans and set aside.

Cook the noodles in the boiling water for 4 minutes until al dente, set aside.

Plating your bowl:

Place the noodles in two separate bowls.

Add the kare-kare soup until it reaches the top of the noodles.

Place the chicken, vegetables and bagoong on the top of the noodles.

Sprinkle cilantro on top.

---

BULGARLICIOUS PRESENTS KITCHEN CHAOS, UNTIL OUR NEXT RECIPE

Iskul Scoop: Heart of a teacher, soul of a fighter… Kuwento ng gurong cancer survivor

ni Jenny Rose Albason @Life & Style | October. 2, 2025

Ngayong Teacher’s Day, hindi lamang natin ipinagdiriwang ang galing sa pagtuturo ng ating mga guro, kundi higit sa lahat ang kanilang mga kuwentong nagbibigay-inspirasyon at lakas ng loob.

Ang pagiging guro ay hindi lamang trabaho, dahil ito ay isang bokasyon na nangangailangan ng malasakit, pasensya, at matibay na pananampalataya sa buhay.

Kaya naman, kilalanin natin ang isa sa mga huwarang guro ng Tugatog National High School (TNHS) na si Mrs. Melanie Cepe Santos, isang Values Education teacher na hindi lang kilala sa kanyang husay sa pagtuturo, dahil kilala rin siya sa kanyang pakikipaglaban sa pagsubok na kanyang nalampasan.

Noon ay hindi talaga pangarap ni Mrs. Santos ang maging isang guro. Masaya na siyang nagbo-volunteer sa orphanage at tumutulong sa mga bata. Ngunit nang matapos niya ang kursong Psychology at kumuha ng education units, unti-unting nabuo ang kanyang landas patungo sa pagtuturo.

Nag-take siya ng masteral sa Early Childhood Education at Special Education. Akala niya’y sa elementary siya mapupunta, pero dahil Guidance ang kanyang major, inilagay siya ng Professional Regulation Commission (PRC) sa Values Education secondary level, at du’n niya natagpuan ang kanyang tunay na kasiyahan. 12 years na niyang niyayakap ang propesyong ito bilang guro at tagapaghubog ng kabataan.

Ayon kay Mrs. Santos, isa sa pinakamalaking hamon na kinakaharap niya ay ang pagbabago ng ugali ng mga kabataan. Aniya, minsan ay nawawala na ang simpleng paggalang na dati’y likas sa mga kabataan. Kaya’t mas nakita niya ang kahalagahan ng Values Education—ang pagtuturo ng respeto, tamang asal, at pagpapakatao, mga bagay na ideally natututunan sa tahanan ngunit ngayon ay kailangan na ring ituro sa paaralan.

Ngunit sa kabila ng kanyang malasakit sa mga estudyante, dumaan siya sa pinakamadilim na yugto ng kanyang buhay. Dalawang taon na ang nakalilipas, at mismong Teacher’s Day rin umano lumabas ang kanyang biopsy result na may malignant na bukol siya sa kanyang dibdib. Una niyang naisip, “Bukas kaya, buhay pa ba ako?” Noon ay breastfeeding pa siya, at inakala ng unang ultrasound na galactocele o namuong gatas lamang ang bukol na ito. Kung maaga lang umano itong naalis, baka hindi na umabot sa cancer.

Ngunit makalipas ang ilang buwan, mabilis itong lumaki at lumabas na siya ay may stage 2 breast cancer na.

Bagama’t may mga public hospital na maaari niyang lapitan, hindi siya nakaramdam ng kapanatagan sa mahabang proseso ng paghihintay. Isa pa, natatakot din siyang umabot pa ito sa stage 4 bago pa tuluyang maagapan. Kaya’t kahit mahirap, nag-loan siya upang magpagamot sa pribadong ospital.

Ang iniisip niya’y hindi lamang ang kanyang sarili kundi ang kanyang dalawang anak. Pinakamahirap para sa kanya ang ideya na iiwan ang mga anak nang napakabata pa. Dumating ang mga panahong halos hindi na siya makangiti at dumanas din ng depresyon.

Gayunpaman, nagpatuloy pa rin siya sa pagtuturo kahit na ramdam niyang naaapektuhan na rin ang kanyang trabaho. Marami ang nagsasabi sa kanya ng “Kaya mo ’yan!” ngunit alam niyang hindi sapat ang mga salitang iyon. Hanggang sa natagpuan niya ang kanyang sandalan—ang mga kapwa survivor.

Sa pakikipag-usap sa kanila, natutunan niyang hindi awtomatikong kamatayan ang cancer. Maraming nakalalampas, kahit stage 4 pa at dito siya humugot ng lakas para lumaban.

Ayon kay Mrs. Santos, malaking biyaya ang maagang diagnosis. Bagama’t dumaan siya sa matitinding gamutan, pinili niyang harapin ito nang may tapang. Nagbago rin ang kanyang pananaw—natutunan niyang pahalagahan ang bawat araw na para bang ito na ang huli.

‘Ika nga niya, “Every day is the last day,” kaya’t sinisiguro niyang puno ng saysay, pagmamahal, at oras para sa pamilya ang bawat sandali.

Marami ang nag-udyok na itigil muna niya ang pagtuturo habang sumasailalim sa chemotherapy. Ngunit para sa kanya, mas manghihina lamang siya kung palagi siyang nasa bahay. Sa halip, pinili niyang manatili sa paaralan dahil ang mga estudyante na rin ang nagsilbi niyang liwanag at dahilan upang patuloy na lumaban. Gayunpaman, lagi umano siyang nag-iingat, nagsusuot ng mask, at lumalayo kapag kinakailangan, pero kahit na ganu’n hindi pa rin niya hinayaang maapektuhan ang kanyang propesyon.

Noong nagsimula nang malagas ang kanyang buhok, napagdesisyunan niya nang magpa-shave at magsuot ng turban. Inakala niyang pagtatawanan o kakaiba ang magiging reaksyon ng mga estudyante, ngunit sa halip, nakita niya ang malasakit at pagtanggap ng mga ito. Sa simpleng mga kilos, naramdaman niyang hindi siya nag-iisa.

Mula sa karanasang ito, natutunan niya ang pinakamahalagang aral—ang mahalin ang buhay at ‘wag itong aksayahin. Mahal niya ang kanyang trabaho, ngunit higit pa roon, mahal niya ang kanyang mga estudyante, dahil para sa kanya, hindi sapat ang pagiging mahusay sa pagtuturo ng asignatura. Ang tunay na guro ay marunong magmahal at umunawa, dahil iyon ang mas tatatak sa isipan ng mga bata.

Bilang Values at Guidance teacher, handa siyang magbigay mula sa sariling bulsa—maging pagkain man o kaunting tulong, lalo na sa mga estudyanteng kapos. Ngunit higit sa materyal na bagay, mahalaga para sa kanya ang pakikinig at pagbibigay-oras sa mga estudyante.

Sa kanyang pananaw, normal lamang ang makaramdam ng lungkot at panghinaan ng loob kapag may pinagdadaanan. Aniya, “Kung nalulungkot ka, okey lang ‘yan, iiyak mo lang dahil valid ang nararamdaman mo.” Subalit, mahalagang matuto tayong bumangon pagkatapos.

“Okey na, tama na, naiyak ko na,” dagdag pa ni Mrs. Santos. At pagkatapos ay pabiro pa niyang sinabi, “Disney princess ka na ulit.” Paalala na kahit sa gitna ng sakit at hirap, may puwang pa rin para ngumiti at magpatuloy.

Bilang cancer survivor, simple ang kanyang mensahe—manatiling positibo. Darating at darating tayong lahat sa dulo, ngunit habang may buhay, dapat punuin ito ng pag-asa at mabuting kaisipan.

Dagdag pa niya, ang pagtuturo ay hindi trabaho lamang kundi isang misyon. Hindi ito madali, puno ng sakripisyo, at madalas hindi nasusuklian ng sapat. Ngunit ang gantimpalang tunay na mahalaga ay makita ang mga estudyanteng natututo, nagtatagumpay, at nagiging mabuting tao.

Sa huli, nagbigay ng mensahe si Mrs. Santos sa mga nais maging guro balang-araw: huwag lang maging mahusay sa pagtuturo ng paksa, kundi maging huwaran at inspirasyon sa buhay. Dahil ang tunay na pamana ng guro ay hindi lamang kaalaman, kundi ang pusong marunong magmahal at magbigay ng pag-asa.

Sa bawat guro na gaya ni Mrs. Melanie Cepe Santos, na patuloy na lumalaban hindi lamang para sa kanyang sarili kundi lalo na para sa kanyang mga estudyante, malinaw ang isang bagay—ang pagtuturo ay higit pa sa propesyon, ito ay isang tawag ng puso.

Sa kabila ng mga sakit, hamon, at pagsubok, nananatili siyang matatag na paalala na ang tunay na guro ay hindi lang nagtuturo ng aralin, kundi nagbibigay-pag-asa, inspirasyon, at liwanag din sa gitna ng dilim.

Ngayong Teacher’s Day, ipinaaalala sa atin ni Mrs. Santos na ang pinakamahalagang aral ay hindi nakikita sa libro, kundi sa kung paano natin pinapahalagahan ang buhay at ang bawat taong nakakasama natin sa ating paglalakbay.

Ang kanyang kuwento ay patunay na kahit sa gitna ng unos, may guro pa ring handang magsilbing gabay—at iyon ang pinakamagandang pamana na maiiwan niya sa kanyang mga estudyante at sa mundo.

---

So, kung gusto n'yong maging bahagi rin ng Iskul Scoop at meron kayong mga kuwento, inspiring stories o events na gusto n'yong i-share sa mga ganap sa inyong campus, mag-email lang sa iskulscoop@gmail.com para mailathala sa aming pahayagan.

Wala raw kahirap-hirap, Billy… COLEEN, 2 IRI LANG, NANGANAK NANG NAKATAYO

ni Mercy Lejarde @Showbiz Talkies | Septeber 3, 2025

Photo: Dina Bonnevie - IG

Nanganak na ang aktres na si Coleen Garcia sa second child nila ng asawang si Billy Crawford na si Austin.

Nag-share sa Instagram (IG) ang aktres ng mga larawan at video na nagpapakita ng masaya at kumpletong pamilya nila sa loob ng hospital pagkatapos ipanganak si Baby Austin.

Caption niya: “On August 17, we welcomed our beautiful baby boy, Austin, into the world. And it was the experience of a lifetime. The plan was another water birth—this time in @stlukesmedicalcenter.

“We decided to go to the hospital when I was already in active labor, but after getting checked, we thought it was gonna take a lot longer since my water hadn’t broken yet, I was only 3 cm dilated, and contractions weren’t painful or uncomfortable despite being so close together for hours. I was still walking around, killing time, feeling totally normal. After some time, they did start to get painful. I was then brought to the delivery room right away.

“When we got to the room, I stood up from the wheelchair, took a couple of steps toward the bed, then suddenly felt a tiny urge to push while I was still standing. I did once, just a little, for relief—until I felt his head coming out. I had to stop mid-push and say the baby was coming! My mom quickly got down to check, and true enough, part of his head was already out! On the next push, he slipped out so quickly that she was the one who caught him!

“In just two quick, silent, and surprisingly painless pushes, he was born EN CAUL straight into her arms. It all happened so fast—I was supposed to get an IE, dim the lights, play some music, soak in the tub. Instead, I gave birth like two minutes after entering the delivery room. I was still standing there in the same spot, looking down at everything, everyone in the room completely shookt—and all I could say was: ‘Well… that happened.’ I was laughing about it, while my mom was stunned and holding the baby in disbelief.

“My first birth caught me off guard and left me with some trauma because I didn’t know what to expect. This birth was the opposite. I was prepared with things I packed but never used, techniques I didn't really have the time to apply, and plans that didn't unfold the way I imagined. Both births were special and beautiful in their own ways, and God carried me through each of those journeys just as He always does. I felt His presence all throughout, and it shielded me from fear and anxiety, reminding me once again that His plan is always greater than mine.”

Congratulations, Billy and Coleen. Babies pa more, char!

---

BONGGA ang naging komento ng content creator at Pinoy Big Brother (PBB) Celebrity Collab Edition 3rd Big Placer na si Esnyr Ranollo sa latest Instagram (IG) post ng BINI member na si Aiah.

Nagbahagi si Aiah ng mga larawan sa account na nagpapakita ng kanyang magandang mukha at tipong mapang-akit na post.

Saad ni Aiah sa post niya ay simpleng “Hi.”

Hindi naman nagpahuli si Esnyr sa komento niya. Aniya, “Sorry, guys. Kakagising ko lang dito.”

Pabirong sinang-ayunan naman ni Aiah ang comment ni Esnyr. 

Saad niya, “Sorry ipinost kita, dapat pala nagpaalam muna ako.”

Korek ka d’yan, beautiful Aiah, dapat nagpaalam ka muna sa may-ari ng picture bago i-post.

Marami ang natawa sa komento ni Esnyr at nagsabi na, “Ang ganda pala ni Esnyr ‘pag bagong gising.” 

Pak na pak ka d’yan, Esnyr!

---

TOTOO ang kasabihan na ang pag-aasawa ay suwertehan din. At isa na nga sa mga pinalad na magkaroon ng asawang maka-Diyos at super mapagmahal ay si Angeli Valenciano, ang maybahay ng singer na si Gary Valenciano.

Nag-share si Gary sa kanyang social media account ng larawan nilang mag-asawa at may kalakip na pagbati para sa kaarawan ng kanyang loving wife na si Angeli Pangilinan Valenciano.

Sey ni Gary, “Hey, Hon. What would my world have been like without you? Perhaps it may have ended sometime ago. I know it sometimes gets tough for us to journey through life together, but I’m blessed to have been journeying with you for the past 41 years.

“It’s your b-day, Hon, and as we both come around the bend and head into the home stretch,

I pray we fulfill all that our Lord Jesus still has in store for us to achieve.

“You’ve been instrumental in keeping this heart of mine pumping and for as long as it still beats, I will hold your hand as we walk, run, laugh, cry, pray, praise, and worship together, loving the One who brought us together. I love you, Hon. Happy, happy birthday!”

Binati rin si Angeli ng mga kasamahan ni Gary sa showbiz industry na sina Ogie Alcasid at EA Guzman.

Happy birthday, Angeli.

‘Yun lang, and I thank you.