Bilyonaryong Mafia ang Mahal Ko (20)

ni Maria Angela Gonzales @Kuwentong Pag-Ibig | Marso 3, 2024

“Fore?” Marahang tanong ni Via sa kanyang sarili.

Ayaw niya kasing paniwalaan na tatagal sila ng panghabambuhay. Hindi naman kasi sila tunay na nagmamahalan. ‘Yun mga taong tunay ngang nagmamahalan ay naghihiwalay din, sila pa kaya?

“Hindi ka naniniwala?” Tanong nito

“Hindi.”

Marahang tawa ang pinawalan nito na para bang sinasabi na iyon nga ang mangyayari. ‘Di niya alam kung bakit parang ang sakit isipin na maghihiwalay silang mag-asawa.

“Mag-asawa?”

“Gugustuhin mo pa bang magkahiwalay tayo?” Naghahamon tanong ni Nhel.

“Hindi ko pa masasagot ‘yan. Saka may boyfriend...”

“Hindi na importante ‘yun dahil hindi mo naman na mababago ang katotohanan na ako ang unang lalaki sa buhay mo at hindi ako papayag na may susunod pa.”

Madidiin ang bawat bitaw nito sa mga salitang iyon kaya naman parang gusto

niyang isipin na seryoso ito sa sinabi.

“Ikaw ba, magiging tapat ka sa akin?” Naghahamong tanong ni Via kay Nhel.

“Depende.”

Kumunot ang noo niya. Hindi niya kasi maintindihan kung bakit ganu’n ang sinagot nito. Ah, hindi nga pala siya nito mahal, ang nais lang nito ay mabayaran ang utang ng kanyang Tatay Pedro.

“Sa ayaw at sa gusto mo kailangan maging tapat ka.”

“At kung hindi?” Naghahamon niyang tanong.

“Iiyak ako,” nagbabanta nitong sabi, kaya naman kumunot ng todo ang kanyang noo. Para kasing may kakaiba siyang naaaninag sa ginawa nito.

Sabi ng utak niya ay huwag niyang paniwalaan ang mga ginagawa nito dahil pinapasakay lamang siya nito.

“Hindi ka naniniwala?”

“Yes.”

Ngunit biglang nagsalubong ang kilay nito, papansinin pa sana niya ito pero nawalan na siya ng panahong magsalita dahil inangkin na nito ang kanyang labi, at laking gulat niya na walang sabi- sabing tinugon niya rin ang halik nito.

Itutuloy…

Bilyonaryong Mafia ang Mahal Ko (19)

ni Maria Angela Gonzales @Kuwentong Pag-Ibig | Marso 2, 2024

Marahas na buntong hininga ang pinawalan ni Via habang naghahanda ng almusal. Kahit na kinuha ng sapilitan ni Nhel ang kanyang ‘flower’ hindi pa rin dahilan ‘yon para hindi niya ito pagsilbihan. Asawa niya ito kaya dapat lamang na paglingkuran niya ito.

“Sapilitan ba talaga ang nangyari?” Sarkastikong tanong niya sa sarili. Napangiwi rin kasi siya dahil may nanumbalik sa kanyang isipan. Mapupusok man ang halik na ibinigay nito sa kanya, nagawa niya itong tugunin.

“Ano’ng ginagawa mo?” Tanong ni Nhel.

Para tuloy gusto niyang tumawa nang tumawa. Hindi naman kasi maipagkakaila ang panic sa boses nito, pakiwari nga niya ay takot na takot ito ng mga sandaling iyon. Para tuloy gusto niyang isipin na natatakot itong mawala siya.

“Naghahain.”

“Hindi mo kailangang gawin iyan.”

“Eh ‘di namatay tayo sa gutom kapag hindi tayo kumain,” marahan niyang sabi.

“Wala bang lason iyan?” Tanong nito.

“Natatakot ka pa lang mamatay?”

“Bakit mo naman kasi hahayaang mayroong pumatay sa’yo?” Sarkastikong tanong niya.

Gusto sana niyang sabihin kay Via na huwag makialam sa bahay dahil ang mahalaga lang naman para sa kanya ay mapagsilbihan at mapaglingkuran siya ni Via. 

“Huwag kang mag-alala hindi ako mamamatay tao at kahit pa killer ako, hindi kita papatayin dahil may pakinabang ka sa akin,” marahan niyang sabi.

“Very good.”

“Huh?” Kumunot pa ang kanyang noo. 

Ang nais niya ay insultuhin si Nhel pero parang ikinatuwa pa nito ang kanyang sinabi. “Ano’ng nakakatawa?”

“Mas magandang sabihin na nakakatuwa.”

Hindi niya alam ang ibig nitong sabihin kaya hinintay na lang niya ang paliwanag nito.

“Ano’ng nakakatuwa?”

“Iyong sinabi mo na may pakinabang pa ako sa’yo. Ibig kasing sabihin noon, maaari tayong magsama sa habambuhay.”

“Ano?” Gilalas niyang tanong sa sarili. 

Ang alam kasi niya ay maghihiganti lang ito sa kanya.

Itutuloy…

Bilyonaryong Mafia ang Mahal Ko (18)

ni Maria Angela Gonzales @Kuwentong Pag-Ibig | Marso 1, 2024

“I hate you,” hindi napigilang sabihin ni Via kay Nhel Zamora matapos nitong makuha ang puri na pinakaiingat-ingatan niya. 

“Asawa kita kaya hindi masama ang ginagawa natin,” parang walang anumang sabi nito sa kanya.

Kung tutuusin nga ay tama ang sinabi ni Nhel, asawa niya ito kaya karapatan nitong kunin ang kanyang pagkababae. Ang hindi lang niya matanggap ay walang pahintulot niya. 

“Wala?” Sarkastikong tanong niya sa kanyang sarili. Hindi naman kasi siya nanlaban, at gusto niyang sabunutan ang kanyang sarili dahil sa pag-ungol na kanyang ginawa. 

“Sinungaling ka rin.” 

Parang gusto niyang pamulahan ng mukha dahil natuklasan ni Nhel Zamora ang kasinungalingan na kanyang ginawa. Gayunman, hindi siya nagpatalo rito. Matapang niyang sinabi rito ang katagang, “Manyak!”

Marahang tawa naman ang pinawalan ni Nhel at sabay sabing, “Pumayag ka rin naman ah? Hindi ko nga naramdaman na tumanggi ka.”

Hindi siya nakakibo dahil totoo naman ang sinabi ni Nhel. Wala siyang ginawang pagtutol. Sa halip, ninamnam pa niya ang mga sandali na parang mahal na mahal niya si Nhel. 

“Imposible, pinagsamantalahan mo ko!” Buong diin niyang sabi na nanginginig pa ang boses dahil talagang hindi siya makapaniwala na mawala na ang kanyang pagkabirhen. 

“Honeymoon natin ngayon.”

“Hindi ito dapat nangyari.”

“Mag-asawa na tayo!”

“Paghihiganti lang naman ang dahilan mo ‘di ba? Paano kapag nagbunga ito? Hindi mo naisip na may batang maaaring madamay! Paano pa ako makakapag-asawa nito?” Wala sa loob niyang bulalas. Nais din kasi niya na makatagpo ng taong makakasama niya habambuhay dahil ‘di rin naman niya gugustuhing tumandang mag-isa. 

“Over my dead body, my wife!” Sambit ni Nhel at para bang sinasabi nito na hindi siya papayag na magkahiwalay sila.

Itutuloy…